Przyjaźń

Od dosyć dawna już przeglądam to forum ale dopiero teraz zdecydowałam się na poradę. Mam na imię Aneta. Praktycznie jak pewnie każdy-mam swojego najlepszego przyjaciela,osobnika płci męskiej. Bardzo dobrze się rozumiemy,znamy się już około 2 lat. Problem jednak polega w tym,że mieszka on bardzo daleko ode mnie (odległość około 400km) Jest to bardzo miły chłopak,wygadany,ma bardzo dużo znajomych i nie jest typem "samotnika" Zawsze ma z kim porozmawiać. Ja natomiast jestem osobą bardzo cichą-mam mało znajomych,jestem bardzo nieśmiała,mam obniżoną samoocenę. Aż do tej pory jestem poniżana i wyśmiewana w swoim najbliższym otoczeniu. Mój przyjaciel ma bardzo dużo przyjaciółek i koleżanek-jest zupełną odwrotnością mnie cichej,zamkniętej w sobie szarej myszki. Zawsze gdy wychodzi na imprezę ze swoimi znajomymi ja nie mam nic przeciwko. Ma prawo w końcu mieć swoje własne życie. Martwi mnie jednak fakt,że zawsze po takim spotkaniu lub imprezie dostaję długą wiadomość jak to się świetnie bawi, i ile ciekawych osób poznał. Zawsze wtedy się smucę. Mnie nie stać na dojazd do jego miasta. Bardzo rzadko się spotykamy (zwykle 1-2 razy do roku) Ostatnio poznał jakąś nową koleżankę. Zaczął mi opowiadać jaka to ona jest cudowna,wspaniała,że ma świetny charakter i cudownie mu się z nią rozmawia. Bardzo boli mnie jednak fakt że on o mnie tak nigdy nie mówi. Czuję się gorsza. Porównuję jego znajome do siebie samej- i widzę jaka jestem. One są wysportowane,ładne,inteligentne- w porównaniu ze mną (17 latką zamkniętą w sobie-która ma tylko około trójki bliższych znajomych) Boję się, że zostanę w pewnej chwili właśnie zamieniona na tą jedną z jego przyjaciółek. Bardzo mnie to smuci. Wiem że nie mogę się porównywać z taki chodzącymi ideałami. Przecież ja też mam prawo się do niego czasem przytulić i się zwierzyć, a nie tylko rozmawiać o nich.. :( Dodam jeszcze - że nie jestem w nim zakochana, nie traktuję go jako osoby z którą chciałabym być :) Bardzo proszę o rzetelną poradę,nie wiem już co mam robić :(