adopcja

w skócie napisze... Staramy się o dziecko i trwa to juz 4 lata. Jesteśmy w trakcie badań etc. Niestety nie zdecydujemy się na in vitro a do inseminacji też nie jesteśmy do końca przekonani. Myśleliśmy o adopcji ale niestety mój mąż odmówił bo twierdzi, że boi się ,że nie pokocha tego dziecka. A nie chce żeby robil cos w brew sobie tylko ze względu na mnie... Czyli wróciłiśmy do punktu wyjścia i nie wiem co robić

A jaka jest diagnoza? Czemu nie możecie mieć dzieci? Leczycie się? Ja staram się w sumie 4 miesiąc, chociaż dopiero teraz zdecydowaliśmy się kochać się w dni płodne a nie z nastawieniem jak będzie to będzie. I cały czas nic, bardzo bym chciała dziecka i rozumiem Cię:( Mimo, że czas w którym ty czekasz na dziecko jest nieporównywalnie dłuższy... Ja się staram o tym nie myśleć ale gdy tylko zostaje sama to wraca i wtedy potrafię nawet płakać na ulicy...A Tobie jedyne co można poradzić uważam, to starać się nadal...wiem, że to żadna pociecha ale może po prostu stanie się cud i zajdziesz w ciąże. I życzę Ci żeby od razu bliźniaki Ci się trafiły :)

jeśli mąż nie jest pewien, to go do tego nie nakłaniaj, bo to może mieć zgubne skutki dla Was wszystkich: i dziecka i męża i Ciebie. ale możecie np. poszukać w necie ludzi, którzy adoptowali dziecko i z nimi porozmawiać o ich doświadczeniach, może to coś Wam (jemu) wyjaśni. a swoją drogą, to dlaczego nie zdecydujecie się na in vitro i, tym bardziej, na inseminację?