Jestem w domu z dzieckiem,są tu inne mamy,które siedzą z dziećmi do 3roku?

Witam :) Choć mam ciekawą pracę,to zdecydowałam się na to,aby do czasu kiedy syn nie pójdzie do przedszkola być z nim w domu. Nasz wspólny czas powoli się kończy. Od września mały idzie do przedszkola,a ja mam mieszane uczucia. Z jednej strony cieszę się na powrót do pracy, szefowa już planuje mi zadania :) a z drugiej strony smutno mi,że 10 godzin dziennie będę poza domem, synka będę widywać tylko 3-4 godziny dziennie. Szkoda że ten czas tak szybko leci.

ja mam dosc po 7 miesiacach siedzenia:(

A czemu? Początki są ciężkie bo dziecko mało interaktywne :D ale później z każdym dniem robi się fajniejsze. Ja od 4 tygodnia chodziłam z synkiem na fitness dla mam, potem jak zrobiło się chłodno to na basen. Na pewno się nie nudziłam :) Poznałam kilka świetnych dziewczyn.

jak sie mieszka w malym miesice to takihc atrakcji nie ma.

Mirka tu się mylisz! Ja mieszkam w małym mieście,ale te zajęcia wymyśliła po prostu jedna mama. Zajęcia były bezpłatne,bo to było po prostu spotkanie kilku dziewczyn z dziećmi w parku. Brałyśmy kocyki i ćwiczyłyśmy. A basen jest praktycznie w każdym miasteczku. Trzeba chcieć!

lepiej byc w domu z dziecmi niz zapierdalac w markecie za 1200zł

ja miałam przerwę pięcioletnia, dwoje dzieci, jak młodszy skończył 3 lata poszedł do przedszkola (też miałam prawie traumę z tego powodu :) ) ja wróciłam do pracy. Z perspektywy czasu uważam że te 5 lat z dziećmi to był najszczęśliwszy okres w moim życiu, nie żałuję ani jednego dnia spędzonego w domu! Ale trzeba sobie ten czas zorganizować, jak sie siedzi w domu i jedynym zajęciem jest net to nie dziwie się ze niektorzy narzekają. Ja przez ten okres bez pracy zawodowej zrobiłam prawo jazdy, jeździłam z dzieciakami na wycieczki za miasto, spotykałam sie z innymi mamami, spacery, basen i zwykłe zabawy w domu z dziećmi. Praca też mi nie uciekła. Mąż mnie nie zostawił :) Wszyscy zadowoleni.

Ja akurat nie wiem jak wygląda praca w markecie-na pewno jest ciężka. W każdym razie jest to dobrowolny wybór każdej kobiety czy wraca do pracy czy zostaje z dzieckiem i każda mama wie co dla jej dziecka jest najlepsze. Dla mojego była moja obecność w domu,ale każdy ma prawo do swoich wyborów i należy je uszanować.

a moze są takie ktore nie lubią domu? brakuje mi pracy!!!!!!!!!!!! potrzeby kontaktu z klientami, materialy szkoleniowe, nowe doswiadczenia:(

siedze w domu i zajmuje sie tylko mrozeniem deserkow i robieniem pomidorówek, czuje sie jak idiotka! i widze te mlode, zgrabne jak 7.10 lecą na obcasach do pracy, pachnące i sliczne

ja tez tak robilam. ale u mnie basenu nie ma w miescie. w sumie jak urodzilam corke w marcu Tydzien w szpitalu byslmy.I po wyjsciu nastala piekna wiosna. I do wrzesnia caigle na dworze. z przerwami na karmienie. rano o 8 pobudka- sniadanie, cos zrobienie w domu i o 10-13 spacer. potem do domu obiad. i o 15 znow do 18-19. bralam cos do jedzenia( mleko, picie). i mialam znajoma i tak we 2 spedzalysmy ten czas.

na pewno są takie mamy ale raczej nie na tym topicu, tu są mamy które są szczęśliwe w domu.

taka wiosna jak ze mnie gejsza

ale to bylo 4 lata temu.

Mój synek też od września idzie do przedszkola. Ten czas w domu z nim mija mi bardzo szybko. Nigdy się nie nudziłam i też zastanawiam się jak to będzie tyle godzin dziennie bez niego :)

tez mam 3-latka w domu, ktory od wrzesnia idzie do przdszkola, i wlasnie mam wyrzuta, ze tak malo mu czas organizuje, sprzatam, gotuje, a on sie nudzi.....

to po co rodzice te dzieci jak wolicie do roboty chodzić? Tylko dlatego,żeby pokazać,że mozecie mieć?

wrocilam do pracy jak moje dziecko mialo 2 lata i 4 miesiace, wariowac zaczynalam w domu, szczegolnie jak zaczela sie jesien i skonczylo sie przesiadywanie całymi dniami na dworze, w parku, na działce. Poszlam do pracy i poczulam ze zyje, pracuje na niepełny etat, wiec dla dziecka tez mam sporo czasu, do momentu pójscia corki do przedszkola opiekowala sie nią babcia. Dla mnie praca zawodowa to podstawa dobrego samopoczucia :)

Każdy powinien robić tak aby być szczęśliwym. Ale wiadomo,że ten pierwszy etap w życiu dziecka jest wyjątkowy-już nigdy mama nie będzie tak ważna,później będą koledzy, dziewczyna, żona i własna rodzina. Dlatego chciałam być te 3lata z małym. Poza tym teraz będziemy pracować do 67roku życia lub dłużej,więc nie chciałam od początku wtłaczać małego w ten system-niech ma beztroskie dzieciństwo,bo jak już zacznie się przedszkole,potem szkoła, studia, praca i ciągle obowiązki na głowie.