jestem sama

ja też jestem sama ja nawet nie mam ŻADNYCH znajomych

krazy taka opinia ze zeby moc kogos pokochac najpierw trzeba pokochac sama siebie, a o to chyba najtrudniej

wiesz chyba duzo prawdy w tym jest ze najpierw trzeba pokochac siebie,ale wiesz z mojego doswiadczenia wiem ze nie zawsze wszytsko idzie ze sobą w parze.Ja zawsze angażuje sie w zwiazek w pelni i kocham na calego,niestety nikt jeszcze tego nie docenil,a mam juz pare latek i tkwie w zwiazku ktory sama nie wiem czy do czegosc dobrego mnie doprowadzi....

Po prosierwsze jestem w szoku , ze piszecie calekime interesujace rzeczy i nie zaczelo sie jeszcze wyzywanie z kazdej strony, chyba wiecie o czym mowie, jesli korzystacie z forum dluzej niz 1 dzien :D odnosnie tematu to.... Ciezko jest kogos poznac. Nawet dla facet, jesli on szuka czegos wiecej niz tylko przelotnej znajomosci. Ja osobicie podchodze tylko do kobiet ktore wywra na mnie naprawde duze wrazenie , maja blysk w oku. jesli chodzi o komunikacje z kobietami, to mialem wiele razy takich przypadkow gdzie ciezko bylo sie z "nia " porozumiec w prastych sprawch i rozmawa na sie nie kleila, ale kobieta wyraznie byla zainteresowana tylko i wylacznie seksem, nawet po doslaownie 2 godzinnej znajomosci.:) Generlanie dla mnei ajko facet wyglad ma ogromne znaczenie, i szukam kobiety w swoim typie, jesli widze ja w swoim typie to ja zaczepiam i probuje poznac. Jak wygladacie ile macie lat i skad jesescie,???

ininininini pewnie jestes w zwiazku z przyzwyczajenia prawda? tez tkwilam w takim ukladzie, nie bylam do konca szczesliwa ale wolalalm to niz samotnosc... to jest straszne. nie zawsze wyglad jest najwazniejszy, ja mam np tak ze musze poczuc to cos (tak bylo z moim bylym, ktory mimo ze nie podobal mi sie z wygladu to jednak gdy go poznalam to ogarnelo mnie takie jakies dziwne uczucie, nie wiem jak je nazwac). wedlug mnie liczy sie chemia w zwiazku, to przyciaganie, chec poznawania drugiej osoby...

mam swój typ męskiej urody, na który zawsze będę zwracać uwagę. nie ukrywam, że wygląd jest dla mnie ważny. nie mogłabym być z kimś, kto nie pociągałby mnie fizycznie :) myślę, że nie musimy oszukiwać siebie, że jest inaczej i nagle liczy się dla nas tylko piękno wewnętrzne, bo o tym pięknie także świadczą pośrednio te elementy wyglądu, na które człowiek ma realny wpływ.

nie robię wystarczającego wrażenia na żadnym z otaczających mnie mężczyzn. mam wrażenie, że mogłabym usiąść w pracy nago przy biurku i nikt by nawet tego nie zauważył...

chyba obydwie powinnysmy zaczac pracowac nad poczuciem wlasnej wartosci. pamietam ze kiedys mialam bardzo dobry dzien, chodzilam usmiechnieta i bila ode mnie pozytywna energia. od razu 3 panow sie zainteresowalo. niestety takiego stanu nie udalo sie podtrzymac dluzej (teaz kilka spraw na raz sie sypnelo) i z usmiechem ciezko. nie cierpie tego stanu bo z natury jestem osoba towarzyska a tu nagle wszyscy znajomymi maja swoje zycie... siegnelam teraz po ksiazke "potega podswiadomosci". pamietam ze czytalam ja juz kiedys i pomogla mi sie podbudowac. wrocilam do niej bo byc moze i tym razem uda mi sie inaczej spojrzec na to co sie teraz dzieje

dzisiejsze słońce dało mi dużą dawkę optymizmu :) przemyślałam sobie kilka rzeczy, niektóre moje postawy i doszłam do wniosku, że ciągle zastanawiam się nad tym, co jest ze mną nie tak. cały czas myślę o tym, co mogłabym poprawić w relacjach z innymi ludźmi. przez to chyba, paradoksalnie, stałam się taką osobą, za jaką nigdy wcześniej siebie nie uważałam - egotyczną. ciągle myślę o swoich niepowodzeniach, o swoich wadach, o tym, że inni też tylko myślą o mnie negatywnie - ciągle myślę "o sobie". zagubiłam się w tej swojej niskiej samoocenie, to ona zamyka mnie na życie w ogóle. mogłabym zacząć wykorzystywać możliwości, które mam teraz, żeby poznawać nowe rzeczy, znajdować różnorodne zainteresowania. i faktycznie, moich ostatnich postaw nie można uznać za interesujące - raczej kuliłam się w sobie, co też wynikało z różnych sytuacji życiowych, z którymi nie miałam wystarczającej siły, żeby się uporać. i nie wiem czy to dzięki słońcu, które wyszło, czy dzięki 8 kilometrom, które przed chwilą przebiegłam, czy dzięki temu, że zaczynam wierzyć, że mam prawo do takiego życia, jakie prowadzę i nie muszę go zmieniać tylko po to, żeby inni myśleli, że jestem fajniejsza, bardziej przebojowa. jestem zdystansowana, dłużej zajmuje mi zawarcie znajomości i otwarcie na drugiego człowieka - ale taka właśnie jestem i mam do tego prawo :)

so lonely, A jak tam Twoje samopoczucie? :)

eskimoska bardzo fajnie sie Ciebie czyta :) co do Twoich slow znalazlam dzisiaj taki oto cytat: "Nigdy nie będziesz szczęśliwy, jeśli staniesz się ofiarą własnych nastrojów, niewolnikiem namiętności, więźniem dziecinnych wymagań, usidlonym przez niedorzeczne zachcianki". ja jeszcze sobie z tym nie poradzilam ale mam nadzieje ze to kwestia czasu... zauwazylam ze przez to co sie dzieje teraz wokol mnie z ekstrawertyka stalam sie introwertykiem :/ ciagle mysle o tym ze dwie kiedys bardzo bliskie mi osoby staly sie obce. straszne uczucie.

"kiedys bardzo bliskie mi osoby staly sie obce. straszne uczucie. " - fakt, jak to bardzo szybko potrafi sie zmienic. :(

szybko i niespodziewanie... w jednej chwili masz by za chwile stracic