Nie lubię wychodzić z domu.

Mam 24 lata i każde wyjście z domu doprowadza mnie do szału. Tylko w swoim pokoju czuję się bezpiecznie, tylko tutaj mam rzeczy, które zapewniają mi szczęście, odskocznię od rzeczywistości. Właściwie to ograniczam się jedynie do wyjść na zakupy i na uczelnię, natomiast pracę załatwiłam sobie taką, aby wykonywać ją w domu. Nie ukrywam, że odczuwam potworny dyskomfort poza znanymi sobie miejscami. Strasznie się stresuję, nie umiem się na niczym skoncentrować, a co gorsza, nie umiem też zbyt długo przebywać wśród ludzi. Jestem straszną samotnicą, żyję jakby w swoim świecie. Z drugiej strony przychodzą momenty, kiedy zaczyna mi zwyczajnie brakować ludzi. Tyle tylko, że dość często, gdy mam się z kimś spotkać, nagle ogarnia mnie lęk i z jakiegoś powodu wymyślam powód, by odwołać spotkanie. Tylko nieliczne osoby nie straciły do mnie cierpliwości, ciągle wyciągają mnie tu i tam. Wczoraj moim przyjaciółkom udało się wyciągnąć mnie do teatru i było super, ale niestety nie zawsze jest tak łatwo. Wiem, to moja wina, ale ten strach przed światem, przed obcymi mi ludźmi, a także bliskością sprawia, że tracę wiele cennych szans. Czyżbym cierpiała na fobię społeczną?