JESTEM "STARA PANNA" I DOBRZE MI Z TYM! PORADZCIE....

Matzlda799 , ja nie miałam męża, byłam w związku, kochałam tego faceta, ale ciągle czułam, że muszę w jakimś sensie spełniać jego oczekiwania, nawet nie wiem jak to nazwać, żeby precyzyjnie określić o co mi chodzi. Czułam się wobec niego jakoś zobowiązana, że coś muszę, bo mam jego, więc nie mogę robić w 100% tego czego chcę. Pewnie też momentami w ogóle udawałam inną osobę niż jestem. Jak jestem sama, jestem sobą. Niczego nie udaję. Dobrze się z tym czuje, ale jednak boję się samotności, często myślę, że życie we dwoje jest jednak łatwiejsze, daje więcej możliwości... z drugiej jednak strony tak strasznie ciężko mi być z drugim człowiekiem, a jak pomyślę, że miałabym zamieszkać z facetem na stałe to już w ogóle nie potrafię sobie tego wyobrazić...

JA gdy mieszkałam sama, to miałam czasem ochotę po prostu schować się pod stołem, i siadałam sobie na troszkę pod stołem ... jak powiedziałam o tym mojej mamie, to ona "chyba powinnaś z kimś mieszkać, to byłabyś normalniejsza" A ja na to "może właśnie będąc samemu jest się najnormalniejszym..." Pasuje do powyższych stwierdzeń xD

moze wypowie sie ktos jeszcze?

Lepiej byc sama niz BYC ZEBY BYC i meczyc sie Z DZIADEM... wykorzystywaczem,egoista..myslacam tak naprwde tylko o swoich potrzebach..

Olej rady przyjaciółki. Wyjście za mąż nie gwarantuje dobrego towarzystwa aż do śmierci

ja tez mialam podobny "problem". zdecydowalam sie na zwiazek z rozdadku. bylam przez niego rozpieszczana drogimi prezentami, wozilam sie wypasiona fura, za nic nie placilam tzn bar, pub. i co z tego skoro nie pasowal mi mimo ze byl na prawde fajnym, kulturalnym chlopakiem, prawdziwym mezczyzna- nie takim podlotkiem jakich teraz multum. ogolem jesli nie jestes wyrafinowana, nie polecisz na kase ktora przycmi wszystkie 'niedoskonalosci" kandydata to zwiazek z razsadku nie uda sie.