Mam takie pytanie do doświadczonych matek

Czy wszystkie dzieci powyżej drugiego roku życia są takie bezpośrednie? Tzn. zero jakiegokolwiek wstydu, zaczepiają wszystkich małych i dużych, młodych i starych buźia im się nie zamyka nigdy, czasem nawet przez sen gadają? Ja i mąż jesteśmy nieśmali a nasza pociecha jest naszym przeciwieństwem . Czy to taki wiek czy to już tak zostanie?

to taki wiek , dzici próbują poznawać świat...

Ale jak obserwuje dzieci w piskownicy to one skupiają uwagę na robieniu babek potrafią przy tym milczeć i wykonywać te czynności z określoną precyzją a jak patrze na swoje to widzę że ona tylko gada i niczego tam nie robi tylko dyskutuje-masakra Zawsze czekam kiedy weźmie tą łopatkę do ręki i zrobi tą babę a ta gada i gada i wszystkie dzieci od niej chyba uciekają bo słuchać pewnie nie mogą....

Na dodatek to co mówi nie ma zbyt wielkiego sensu więc specjalnie nie porywa..

i tez będzie pewnie nieśmiała jak Wy:P

Nie wszystkie,moja corka taka nie byla.

Może to wina tego że kiedyś obiecałam sobie zawsze ugryść się w język zanim powiem dziecku że powinno sie czegoś wtydzić? To dlatego że ja byłam chorobliwie nieśmiałym dzieckiem i pewnie podświadomie robie wszystko żeby moje niemiało moich problemów z dzieciństwa.

A jak moja córka była malutka to ja chodziłam na hipnozę bo chciaam uporac się z pewnym swoim nałogiem i wiele razy w trakcie seansu wracaliśmy do mojego dzieciństwa i tak mi utkwił w głowie głos mojej mamy która mówiła:,,nie jest ci wstyd"albo,, nie będzie ci wstyd" itp. często to słyszałam może w tym tkwi cała filozofia wstydu?

Każdy kij ma dwa końce i nic nie jest doskonałe. Tak źle i tak nie dobrze.

moj synek byl wstydliwy i krepowal sie cos bezpardonu komus wywalic prosto z mostu, ale nie chował sie za spodnicą miminy , bo mamuska na to nie pozwalala, i cale szcescie, lecz corki byly naturalnie prawdziwe w swojej osobie, ale od malenkiego uczylismy dzieci taktu, przykladowo,pokazowo,lub poprzez upomnienia co wolno mowic ,co komu przykrosc sprawi a co jest wyrazaniem wlasnego zdaniam do czego mają prawo,,lecz o hamulcu w pewnym momencie trzeba pamietac,bo niekontrolowanie potrafi to sie przerodzic w chamowatosc i beszczelnosc,a to jest karygodne

Ciesz się i wspieraj dziecko. :D Takie zachowanie świadczy o poczuciu bezpieczeństwa i pewności siebie. :) Niemniej jeszcze maluch będzie się zmieniał. Na przykład moja córa była jak twoja, zaczepiała obcych, zagadywała, cieszyła się z odzewu a trochę ponad rok później nastąpiła zmiana o 180 stopni: mała "straszyła" każdego kto na nią spojrzał, zasłaniała się, chowała. Dobrze że jej przeszło bo dziecko które warczy gdy przechodzień się do niego uśmiechnie, to trochę dziwny widok.