Jak poradziś sobie z tęsknotą za znajomymi?

Najbardziej za koleżanką. Nie odzywamy się pół roku, z nią i jej dwoma kolegami. Bliska koleżanka, codziennie do niej chodziłam, piłyśmy razem, albo z tymi dwoma kolegami, oglądąłyśmy filmy, chodziłyśmy na spacery, ją znam od zawsze, ale do nich też się przyzwyczaiłam. Często za nią tęsknię, a teraz to już strasznie mnie dopadło. Mam też innych znajomych fajnych, ale do tamtych się strasznie przywiązałam, czuję się smutna. Co zrobić, żeby mi to przeszło w końcu. P.S. Ręki do nich pierwsza nie wyciągnę.

a poszło o coś naprawdę ważnego? Ja za jedną moją przyjaciółką przez jakieś 7 lat tęskniłam i czasami płakałam. Do dziś ją wspominam. Myślę, że nigdy Ci nie minie, jeśli jesteś uczuciowa

albo znaleźć takich, którzy będą naszym dopełnieniem, jak tamci, albo przeczekac, zycie pisze rozne scenariusze;).

Nie jestem właśnie jakoś zbyt uczuciowa, ale strasznie przywiązuję się do ludzi, potrafię np. godzinami wspominać sobie w myślach wagary z dawną koleżanką, usłyszę jakąś piosenkę, zapach i mi się wszystko przypomina. Ogólnie powiem, że wszyscy się napiliśmy i oni zaczęli mi lekko dogryzać, ale tak nie chcąc mnie urazić, a jak myśleli, że nie słyszę, to założyli się o mnie (koleżanka z kolegą) (na pewno nie chcieli bym to słyszała) Ale ogólnie razem bardzo fajnie się czas spędzało, podobne poczucie humoru, dużo smiechu, imprez, czułam, że oto są właśnie ludzie, którzy mnie dobrze rozumieją.

Heh, nie znajdę drugich takich :)

tesknię za znajomymi którzy wyemigrowali do australi , z nikim tak się nie bawiłam , z nikim tak się nie rozumiałam :( oczywiście piszemy do siebie ,ale to nie to samo , bez mimiki ,gestylulacji , wspólnych ognisk ,eee dorosłe życie jest do dupy!

No to na pewno przykre jest, że życie tak zmusiło Was do rozstania:( Właśnie o to chodzi, rozumienie się bez słów, gesty, mimika, takie specyficzne ironiczne poczucie humoru, śmianie się do rozpuku, tak, że nic więcej do szczęścia nie potrzeba...