co o tym sądzicie?

jestem z chlopakiem od dosyć długiego czasu, prawie 3 lata. rozstaliśmy się parę miesięcy temu ale po kilu dniach wróciliśmy do siebie. bardzo cierpiałam, ze odszedł i swierdzilam, że wiele złego robiłam w związku. moje błędy to np. obrażanie się jak dziecko (strasznie mi za to wstyd), ciągłe wypytywanie, zabranianie czegoś, podejrzenia o zdradę. mi samej cięzko było przez to wszystko przechodzić, ale robilam to wszystko z milość i z obawy aby go nie stracić. jak sobie to wszystko przypominam to aż mi słabo ;/ matko jaka ja jestem głupia.. ;/ tyle niepotrzebnych klótni.. a jak Wy zachowujecie się wobec Waszych mężczyzn? pozwalacie im wychodzić na piwo z kolegami? macie jakieś podejżenia?

Jakbym siebie widziała. Eh... Ciągłe kłótnie. On mi powiedział, że ja go nie szanuje, bo go wyzwam, jestem chamska. Mój związek trwał 3 lata prawie. Rozstaliśmy się 4 dni temu. Od 2 misiecy bylo ta sobie. Widywalismy sie tylko na weekendy bo mial taka prace. JAK BYŁ w trasie bylo wszystko ok, jak wracał to szukal zaczepki zeby sie pokłócić i poleciec na imoprezę, Czułam się jak taki śmieć, że tak mnie traktuje, bo jednak caly cZAS NA NIEGO CZEKAŁAM! a on mnie zaczął olewać. Tak jak mówiłam, ostanio strzelilo mu coś do glowy i ze mna zerwał. Nie odzywa sie do mnie bo o to go prosilam. Nie wie co stracił, bo drugiej takiej głupiej za nim nie znajdzie. Nie bylam zazdrosna, ale byłam zła jak wychodzil sam, bo jednak tesknilamz a nim przez tydzien jak go nie bylo. Wolalam bym zawsze z nim, odmawialam wszyskie imprezy, aby poświecim mu czas, zeby sie nim nacieszyc a on tak mi sie odplacil Kiedy on sie dobrze bawil, ja zawsze siedzialamw domu i plakałam.