materiał na sceanriusz filmu: Simo Hyh-Biała śmierć!!!

Simo Hyh, ps. „Biała śmierć, fin. „Valkoinen Kuolema, ros. „Белая смерть (ur. 17 grudnia 1905 w Rautjrvi, zm. 1 kwietnia 2002 w Haminie) fiński strzelec wyborowy, najskuteczniejszy snajper w historii wojen. W 1925 r. wstąpił do armii fińskiej. W czasie wojny zimowej (1939-1940) służył jako snajper. W ekstremalnych warunkach (temperatura od 20 do 40C), ubrany w biały ubiór ochronny, zabił 705 żołnierzy Armii Czerwonej. Używał fińskiego wariantu karabinu wyborowego Mosin M28, bądź też M28/30 "Pystykorva" z muszką i szczerbinką zamiast celownika optycznego. Uzasadniał to tym, że przy używaniu celownika optycznego snajper musi podnieść głowę wyżej, a poza tym możliwość wystąpienia odbić światła na soczewkach celownika zwiększa ryzyko wykrycia strzelca. Używał też pistoletu maszynowego Suomi oraz pistoletu Lahti L-35, z których zabił jeszcze ponad 200 nieprzyjaciół, co daje mu w sumie ponad 705 trafień śmiertelnych. Do bitwy zawsze ubierał się całkowicie na biało, jeżeli zamierzał strzelać długo z jednej kryjówki polewał ubranie wodą (by podmuch wystrzału nie uniósł zdradzającego pozycję śnieżnego pyłu). Ponieważ w tak niskich temperaturach w wydychanym powietrzu skraplają się ogromne ilości pary wodnej wkładał do ust śnieg (ten prowizoryczny filtr zatrzymywał parę wodną). Jego akcje wpływały demoralizująco na oddziały ZSRR. Sowieci wielokrotnie i bezskutecznie próbowali go zlikwidować, przeprowadzając naloty bombowe i używając ciężkiej artylerii oraz wysyłając swoich snajperów. Najlepszym rezultatem, jaki osiągnęli, było zniszczenie płaszcza Simo, w który zaplątał się odłamek szrapnela. Pewnego dnia parę metrów od niego spadł radziecki pocisk. Simo cudem przeżył, odnosząc tylko lekkie rany, które nie zagrażały jego życiu. 6 marca 1940 r. został postrzelony w szczękę. Pocisk przekoziołkował po uderzeniu i opuścił jego głowę. Zanim stracił przytomność zdążył jeszcze zastrzelić radzieckiego żołnierza, który go zranił. Jeden z żołnierzy, którzy odnosili go do punktu opatrunkowego, opowiadał iż „brakowało mu połowy głowy. Odzyskał przytomność 13 marca, w dzień zawarcia pokoju. Wkrótce po wojnie marszałek Carl Gustaf Mannerheim awansował go z rangi kaprala do stopnia podporucznika. Nikt inny w historii Finlandii nie został awansowany tak wysoko w tak krótkim czasie. Minęło kilka lat zanim całkowicie wyzdrowiał z odniesionych ran. Sowiecka kula zniszczyła jego szczękę i rozerwała policzek. Po wojnie zajął się polowaniem i hodowlą psów. Swoje ostatnie lata spędził w małej wiosce Ruokolahti znajdującej się w południowo-wschodniej Finlandii, a leżącej 15 km od rosyjskiej granicy. Kiedy w 1998 r. spytano go o sekret jego celności, odpowiedział: Praktyka, zaś swój rekord ponad 705 zabitych wrogów skomentował słowami: Robiłem to, co mi kazano najlepiej, jak mogłem. W 2010 roku na płycie Coat of Arms zespół Sabaton zamieścił piosenkę „White Death poświęconą snajperowi.