Praca, zdrowie psychiczne

Mam 18 lat uczę się i pracuję. Od miesiąca pracuję w pewnej firmie. Jest okropnie, panuje tam mobbing. Kierownictwo, że tak powiem sra wyżej niż dupe ma. Już nie wspomnę o nowych kolezankach, co drugie słowo tylko ku**a, kradną kanapki ze stołówki... W pracy nie wolno rozmawiać, co chwilę ktoś przychodzi i stoi za nami i sprawdza czy przypadkiem nie zwalniamy tempa bo normy z kosmosu wzięte. Podczas przerwy można siedzieć tylko w stołówce, no i jak ktoś przygarnie twoje sniadanie to siedzisz i patrzysz jak inni jedzą... Najgorsze jest to , że nie mam wsparca u rodziców. Próbowałam z nimi porozmawiać to tata stwierdził, że do kazdej pracy można się przyzwyczaić. Mama najpierw dodała mi otuchy i powiedziała, że nie muszę tam pracować, po czym miałam wolny dzień żeby poszukać czegoś innego to nawrzeszczala, że jestem nugusem itd. Tu nie chodzi o to , że mi się nie chce bo ja lubię pracować. Wcześniej miałam inną pracę i z chęcią do niej chodziłam a tu teraz codziennie płacze bo czuję się beznadziejna. :c

szukaj innej, niestety nie masz wyjścia skoro nie masz zamoznych rodziców

no nie mam ale powinni mnie rozumieć a nie wywierać na mnie presję, już nie wiem jak z nimi rozmawiać.

Prawdopodobnie Twoi rodzice mają juz swoje lata i za mlodu pracowali jako chłopi panszczyzniani lub też z racji wieku maja zmiany na umyśle wiec im się nie dziw. Zawsze możesz ich oddać do domu opieki społecznej