Szczęśliwy dzień, nikt oprócz mnie się nie cieszy

Witajcie 3 lata temu skończyłam studia Mechanikę na PW wcześniej obroniłam inżyniera miałam bronić magistra, jednak zmarł mój promotor, tuż przed obroną jak to na PW bywa nas seminarzystów mieli gdzieś nikt nie chciał się objąć z początku opieki merytorycznej pracy Zdobyłam wszystkie potrzebne zaliczenia, na obronę wg uczelnianego regulaminu miałam czas do 3 lat wyjechałam za granicę, tys km stąd, mąż dostał kontrakt, z początku na rok, obecnie trwa on 2 rok a ja zaczynałam od opiekunki, recepcjnistki w hotelu po urzęnika którym jestem po dziś dzień kończąc magisterkę odłożyłam w czasie, mijały miesiące a mi było żal 6 lat studiów i postanowiłam że jednak muszę się obronić, nie było łatwo ale warte wysiłku, przyleciałam do Polski, stwierdziłam że wyjadę dopiero gdy znajdę promotora, znalazłam, lot trwa 2 dni, i jest holendarnie drogi, nie mogłam bywać tu często, promotor zgłosił swoje poprawki, właściwie musiałam pracę przerabiać całą, pomógły mi wykłady na tech uniwersytecie w mieście w którym mieszkam dziś się obroniłam ale nikt się nie cieszy ani mama ani tata ani mąż, stwierdził że niepotrzebnie go budzę a ja pękam z radości wybacznie za ten chaos piszę w autobusie z tabletu cieszę się naprawdę

Bo to tak naprawdę ważne dla ciebie, Ja się cieszę jak ktoś w jego mniemaniu odniósł sukces.

bardzo się cieszę , tym bardziej że dyplom uczelni tech w Polsce honorują w kraju w którym mieszkam a szukają ludzi z wyksztalceniem technicznym