Powoli zaczynam wariować z samotności.

Coraz częściej ulegam jakimś idiotycznym zauroczeniom, coraz bardziej mnie one angażują. Mam wrażenie, że to z powodu tej okropnej samotności, z tęsknoty za drugim człowiekiem jestem gotowa przelać swe uczucia na każdą osobą, która okaże mi trochę ciepła, sympatii (ale nie kocha mnie).

a im więcej się rozdrabniasz,tym więcej będzie bolało i koło się zamyka.Potrzeba tobie kogoś ,aby z tobą rozmawiał,to na początek

Dobija mnie to. Właśnie zauroczyłam się w facecie, który mógłby być moim ojcem tylko dlatego, że jest dla mnie miły i okazuje mi trochę czysto przyjacielskiego zainteresowania... A ja, mimo że wiem, że to idiotyczne, zaczęłam o nim myśleć.

przygarnij psa :)

Chyba tak zrobię. Nadmiar uczuć, jakie w sobie noszę, sprawia, że zaczynam przelewać je na przypadkowe, nie zawsze odpowiednie osoby. Teraz zakochałam się w gościu, który ma prawie 50 na karku, to bez szans, a ja już zaczynam się angażować emocjonalnie...