jaki cel w zyciu po 40 tce ..

Może ktoś ma cel na życie po 40, kiedy brak kapitału, męża i wszystko inne już stracone.. Prace inną = tylko jaką? Jak znaleźć partera, kiedy wszyscy są już zajęci ? Jak znaleźć radość, kiedy codziennie w domu pustka? żeby coś zrobić to trzeba pieniędzy żeby wyjść do ludzi tez ich potrzeba, a samotna kobieta to zaraz zagrożenie i nie jest do zaakcentowania... Nie widzę już szans na radość. może ktoś ma jakąś receptę ???

Kupić sobie psa, wychodzić trzeba. Na spacerach poznaje się ludzi. spacery dobrze robią na myślenie. Coś tam sobie wymyślisz albo kogoś poznasz. :) To tyle na początek. Za jakiś czas wróć tutaj, doradzę co dalej.

nie chce psa... w bloku, pies to zwierzę, potrzebuje przestrzeni .. to kolejny obowiązek nie sądzę by to dało mi cel w życiu

A czy ja mówię, że to ma być cel w życiu? Pies ma być Twoim przyjacielem i motywacją do wyjścia między ludzi. Nie będziesz się czuć taka samotna Ludzie w blokach też mają psy, nie musisz mieć jakiegoś dużego zwierzaka typu wilczur czy hasky. Wystarczy jakiś kundelek ze schroniska, który dotrzyma Ci towarzystwa i wyciągnie na dwór. Nikt tak nie będzie Ciebie kochał jak on i nie będzie tak wierny jak on.

przepraszam ciebie ale nie pies... nie chce biegać po osiedlu.. to nie może być cel.. sam w sobie poza tym pies mały czy duży to taki sam obowiązek

po prostu żyj ;) ja 40+ po 40- zmieniłam pracę na lepiej płatną niż poprzednia i jestem szefem sama dla siebie ;) ( nie akwizycja i nie działalność gospodarcza :):):)) po 40- spotkałam Jego ( lub On spotkał mnie)- On młodszy ale po przejściach i ;) póki co jest miło a nawet bardzo miło :) a smuteczki...też są ale wtedy jem "tonę czekolady" i życie znowu jest piękne pozdrawiam

v

a powiedz mi z ciekawosci a co robilasa jak bylas mloda?? bo ja jestem i nie chciala bym miec tak jak ty ;/

wszystko co inni, skończyłam studia, jeździłam po Europie, miał znajomych, i takie tam...

mam nadzieję że nie złośliwie pytasz czasami życie tak się układa że się nie układa ;) myślisz mam czas gdzie w wieku 20 lat myśleć o chłopaku "na poważnie",rodzinie lub dzieciach potem nagle musisz zacząć się kimś opiekować...i chodzić do pracy...sprzątać...gotować....i robić te wszystkie czynności które w małżeństwie lub w związku dzielisz na pól tylko smutku nie masz z kim podzielić pyk...życie minęło

właśnie.. zycie mija.. jak znaleźć pasje dobrych ludzi? Skoro wszyscy pozamykani w domu ...

nie dziwie ci sie że jesteś samotną nieszczęśliwą babą, kolega dał fajny pomysł, to nawet nie weźmiesz pod uwagę, tylko nie bo to, nie bo tamto, nie bo sramto.. Czuję że cokolwiek by ktokolwiek nie napisał będziesz jęczeć i kontrować. Z dala od takich ludzi się trzymam więc i od ciebie pewnie dlatego uciekają. Ale szczerze życze powodzenia

"nie chce biegac po osiedlu" "nie chce nowych obowiazków" tu masz odpowiedz na swoje problemy - tobie jest wygodnie tak jak jest, nie chce ci sie nic zmieniac kochana, więc czego ty od nasz chcesz??

nie chce zajmować się psem .. wprowadzić zwierzaka w blok, to uogólnienie..

nie jestem babą tyle złośliwości tylko dlatego, że uważam iż posiadanie psa w bloku , niczego nie zmienia??

Nikt Ci nie napisze zrób to czy tamto i życie jak za dotknięciem magicznej różdżki się zmieni. Ja też jestem po 40 i jeszcze pół roku temu życie było piękne. Miałam kochającego męża, dwoje wspaniałych dzieci, dom, pieniądze... Mąż źle się poczuł. Zmusiłam go do wizyty u lekarza. Poszedł na usg i...guz, duży. Dwa miesiące później wybierałam trumnę. Teraz od 7tygodni i 3 dni jestem sama. W sercu dziura. W duszy ciemność. Starsza córka ma przed sobą egzaminy. Nie wiem jak sobie poradzi. Niby się trzymam,bo muszę. Jestem psychologiem więc teoretycznie wiem co się ze mną dzieje. Uciekam w pracę. Poza godzinami w przychodni chodzę jako wolontariusz do hospicjum. To takie trochę samobiczowanie kiedy patrzę na śmierć innych, a trochę okrutne pocieszenie,że nie tylko mi rak kogoś zabrał. Autorko może zgłoś się jako wolontariusz gdzieś-do domu opieki, do schroniska. Poznasz ludzi, będą to obowiązki,ale może dzięki kontaktom znajdziesz nową pracę? Poznasz kogoś? Zrozumiesz,że trzeba się cieszyc tym co mamy.

Ja mam chyba gorzej.Co z tego, że mam dziecko i męża skoro znów straciłam pracę a 40 lat się zbliża wielkimi krokami :(. Praca to podstawa, jeśli jej nie ma to koniec.

przytulam odchodzenie najbliżyszych zawsze boli wiem że to też mnie spotka nie zostało dużo czasu niby jestem przygotowana że zostanę sama ale jednak nie...

Bardzo współczuję autorce powyżej :(, często człowiek dostaje łupnia jak się najmniej tego spodziewa i wydaje się, że ma poukładane życie. Ja mam takie przejścia z pracą, że już chyba się poddam. Odnoszę straszne porażki na tym polu, ukończone dwa kierunki studiów niestety humanistycznych, studium i całe moje życie zawodowe to umowy na czas określony, staże z urzędu pracy, to firmę zamknęli, to śmieciowe umowy. Mam dosyć a dziecko trzeba utrzymać.

to smutne.. wiem bardzo współczuje mnie tę życie nie rozpieszcza.. mam niepełnosprawne dziecko, nie raz było w stanie krytycznym ale jak mi się topił to poczułam czym jest utrata. odchodziłam od zmysłów wówczas... stąd moje pytania ciągle jeszcze szukam - co może być miłego

masz dziecko i szukasz celu w życiu

Masz dziecko a piszesz, ze w domu pustka? Ja pierdziele kobieto, ogarnij sie

To może niech celem na dziś będzie zrobienie sobie paznokci? Lakier kosztuje 10 zł. Reszta to odrobina pracy. Odnajdź w sobie radość życia. Pamiętaj,że czynniki wewnętrzne tylko na chwilę zmieniają nasze samopoczucie. Radość musi płynąć z nas samych,wtedy będzie prawdziwa. Wtedy będziesz miała siłę,bez względu na to co będzie się działo. Możesz poszukać kół zainteresowań. Koło naszej przychodni jest budynek,w którym kilka pomieszczen wynajmuje koło szachowe. Składka musi być mała,bo latem siedzą na zewnątrz przy stolikach, to widać tam wielu starszych ludzi, ale i sporo młodzieży. I tak siedzą i godzinami grają. Więc poszukaj swojej drogi, zacznij się czymś interesować. Może znajdziesz jakąś pasję? Jeżeli wyjdziesz do ludzi to zadziała efekt domina. Pojawią się znajomi, nowe możliwości wyjścia z domu, wyjścia ze skorupy. Niestety strata boli i chyba nigdy tak naprawdę nie można się na nią przygotować. Anikas-a bezpłatne praktyki w korporacjach? To może być droga do znalezienia pracy.

Czynniki zewnętrzne miało być. Piszę z telefonu i mi słownik czasem płata figle.

również doradzam psa i o ile na tę chwilę się wzbraniasz to jeśli jesteś zdrową emocjonalnie kobietą to po tygodniu dwóch zabujasz sie w tym czworonogu na amen ;) Tyle tytułem wstępu ,a dalej : * kurs tańca *kurs językowy *warsztaty rękodzieła *pomoc w hospicjum ( potrzeba dystansu) *pomoc w schronisku dla zwierząt ( j.w) *grupy tematyczne ,fora i imprezy przez nie organizowane

a ja kobietę rozumiem , niesie podwójny krzyż ,samotnego macierzyństwa i niepełnosprawnego dziecka , jest z tym zupełnie sama , nie ma nawet komu się wyżalić .

nie no absolutnie nie napoisalm zlosliwie tego!! wspolczuje ale poprostu jak bys mogkla dac wskazuwki co bys zrobila gdybys mogla czas cofnac

bardzo chętnie posłucham rad... to prawda że wszyscy mnie tylko oceniają dbam o swój dom i dziecko... i o siebie ale moje samotne wieczory przynoszą smutek i ciągłe przemyślenia co dalej? jak sobie radzić dalej... ile jeszcze lat tak zdołam sama?

ok ;) niestety życie to nie film sf czasu nie można cofnąć a teraz nawet przed sobą udaję że jest ok aby nie zwariować pozdrawiam

c