wiem, ze to nie w rytmie kafeterii

No i co z tego. Bloga juz nie prowadze. Ze opowiadam o sobie? Tak juz mam. A Wy macie z tym problem? Przemki, prawiczki czy inni dziennikarze spoleczni. Otoz mam dwie Matki. WLasciwie Matke i Macoche. Matka jak to Matka. Zylam w Jej cieniu pol swego zycia. Bylo jak bylo. Wtedy nie wiedzialam, ze moze byc inaczej. Potem sie dowiedzialam. Do Macochy musialam przyjechac. Nie bylo ladu. Z poczatku wydawalo mi sie, ze Macocha jest glupia i brzydka. A Ona? Przyjela mnie z otwartymi ramionami. Dala chleb i mieszkanie i wszystko co miala najlepsze. Otworzyla przede mna najlepsze swoje szpitale, udostepnila najlepszych precyzyjnych chirurgow. Chyle przed tym glowe. Czy gdyby to sie stalo w innych warunkach? Strach pomyslec. Moze nie wyslanoby karetki, moze szpital nie przyjalby pacjenta - a wazne byly sekundy. Chyle glowe przed Macocha, ktora jest otwarta na wszystkich ludzi, ktorzy sa przedsiebiorczy, samodzielni, nie bojacy sie pracy. Tak sobie dzisiaj cichutko mysle z okazji majowego swieta.