nie potrafię zajmować się dziećmi a na praktykach mi dali pod opiekę czterolatka

co za tragedia, nigdy w życiu nie miałam do czynienia z małym dzieckiem, nie potrafię z nimi rozmawiać, organizować czasu, nie wiem nawet jak się zachowywać, co dzieciakowi wolno, a co nie, no zerowe podejście do dzieci. w rezultacie dzieciak mi włazi na łeb, ucieka przede mną po całym budynku i się cieszy, włazi na parapety, wyrzuca wszystkie zabawki i ma radochę, ostatnio pomazał mi ciuchy mazakami, więc ewidentnie czuje, że jestem niepewna w tej relacji i w ogóle się mnie nie boi. zresztą nie mam serca na niego krzyczeć, mimo wszystko :o nie planuję mieć własnych dzieci i całe życie ich unikałam, bo ich dzieci po prostu nie lubię, a tutaj nie mam wyboru, mam z nim siedzieć przez 4 dni w tygodniu po 7 godzin albo rezygnuję z praktyk. jakieś rady?