mam chorą psychicznie matkę. boję się.

boję się tych wakacji, które będę musiała spędzić w domu. mam toksyczną matkę, która dopierdala się i mnie kontroluje na każdym kroku. przyznała się, ze nie ma własnego życia, ma życie swoich dzieci. nikt nie ma prawa głosu w naszym domu oprócz niej, ojciec mnie nigdy nie bronił, brat sam zarabia, wyprowadził się, ja zostałam jej jedyną ofiarą. czuje, że mnie to niszczy. czuję, że nie wytrzymam i zrobię krzywdę, jej albo sobie. przez nią moje życie jest chore, ona mi rozpierdala psychikę. zamierzam iść do psychologa, już mi nawet kogoś polecono i mam numer, ale co to zmieni, jak do paździenrnika będę musiała ją znosić. (to ostatni rok studiów). :(

Kup sobie namiot, materac i nocuj w namiocie latem.

moglabys podac gg?

nie, tutaj można pisać. nie podaję gg obcym, za dużo już osób z różnych forów robiło sobie ze mnie jaja, "przejechałam się". ja wiem, że dla wielu to temat do żartów, jak można się bać jakiejś psychicznej debilki, ale ja naprawdę jestem przez nią osaczona, moja psychika jest w strzępach, ja czuję, że koniec jest bliski. gdyby ona... chociaż wyjechała, i nie wróciła, wszystko byłoby takie normalne.

myślałam, że się coś zmieni, jak pójdę na studia, ale zmieniło się tylko trochę, i tak nikt nie chciał ze mną wyjeżdżać na studia, nie wiem, jak zarobić tyle, by móc sie całkowicie odciąć, zależało mi na studiach, więc nie pracowałam. wszystko,co robię samodzielnie, muszę ukrywać przed matką, tata mi tak poradził i w zasadzie tak żyjemy. żeby nie słyszeć od niej tych wyzwisk i że umrze przez nas.

a może zamiast do domu, gdzie są chore relacje wyjedź na wakacje do pracy do innego miasta czy za granicę?

rodziny? a, że dalszej? oni są rozproszeni po całej Polsce. raczej to nie ma sensu. poza tym ona potrafi skontrolować wszystko. nawet do lekarzy idę w tajemnicy, "legalnie" mogę chodzić tylko do tych, które ona zna i jak jej nie chcę czegoś powiedzieć to jest o krok od zmuszania ich do załamania tajemnicy lekarskiej.

nie mogę wyjechać. nie mam żadnych znajomości, rodzice nie dadzą mi kasy, poza tym ja się boję ludzi. znam bardzo dobrze jeden obcy językm i jeszcze dwa słabiej, ale nie mam pojęcia jak się takie coś organizuje. pewnie zaraz mnie porwą do domu publicznego:O

jedyne co mogę zrobić to poszukać pracy w moim województwie, i to zrobię, ale ona mnie tak dobija, że nie wiem, czy starczy mi sił. i czy to pogodzę z pisaniem pracy. no ale muszę zacząć.

nigdy nie myślę, czego chcę od życia, tylko jak od niej, w jakimkolwiek sensie, uciec. chyba dopiero jak umrze odetchnę.

to w kraju gdzieś jeżeli boisz się za granicę, wielu studentów pracuje np. w kurortach nadmorskich w kawiarniach, pizzeriach, na straganach z pamiątkami itp. wiele osób tak zarabia na studia a Ty miałabyś przy okazji odskocznię od toksycznej matki. Z baniem się ludzi nie przesadzaj, chyba z małpami nie studiujesz... nie wkręcaj sobie, że jest beznadziejnie a Ty nic nie możesz. To najgorsze myślenie... Jesteś dorosła i sama kierujesz swoim życiem - jak pokierujesz, tak będziesz miała. Albo zaakceptuj matkę, może zbliż się do niej, spróbuj zrozumieć, albo wyjedź i żyj z nią na dystans. Nie ma rzeczy niemożliwych ;-)

chce tylko normalnie pogadac a tutaj to tak dziwnie

ja się przez całe dzieciństwo starałam ją zrozumieć. nie mam już do tego ani sił, ani chęci. jestem coraz starsza, nie mam siły tracić sił i mojego życia na pomoc dla tej bezkrytycznej psychopatki, która nie chce się leczyć, z którą nawet sobie ojciec nie radzi, wszystkich poniża. nic dla mnie nie zrobiła, poza urodzeniem, dawaniem kasy i nikomu niepotrzebnym "och-jakże-wielkim" poświęceniem, które wypomina na każdym kroku,.jakoś na najważniejsze poświęcenie, odwalenie sie od mojego życia, nie jest w stanie się zdobyć. poświęca się tylko wtedy, gdy wie, że będzie się mogła tym dowartościować. strasznie się boję oceny innych, zwłaszcza obych z którymi muszę się zaznajomić. ale może na wyjazd nad to morze mogłabym się zdobyć. tak, to jest prawdopodobne. może.

hghgf - nie chcę Cię o nic oskarżać, insynuować, ale tamci manipulanci mówili to samo. tutaj nie jest dziwnie, forum takie luźne, mało strzeżone, nie trzeba się rejestrować. ja z tego co chcę się wyżalić, to piszę, ale nie miej mi za złe, że chcę się do tego ograniczyć.

może jeszcze ktoś się wypowie. podbijam, bo mi dziś smutno:(

to zaloz sobie nowy nr

jaki numer? nie zrozumiałeś mnie.

Chcesz pogadac?mam podobna sytuacje

tu jest kilka takich tematów