Nie kocham swojego dziecka.

No tak jakie to latwe wytlumaczenie sobie znalazlyscie bo rodzice tacy byli ????? W zyciu tak nie mozna samemu odpowiadamy za swoje zycie i naszych bliskich . Nie moglabym w lustro spojrzec jak bym dziecku takie cos zgotowala . wstretne babska i tyle !!!!

kajonka - a jaka ona jest, ta Twoja córka? Czego w niej nie lubisz a co tolerujesz? Co robicie razem, jak ona się bawi, jak spędzacie czas?

Autorka tylko podbija temat.Nie odpowiada na posty,nie ustosunkowala sie do naszych rad.Mysle,ze to kolejny projekt kafeterii,zeby cos sie dzialo... Niech tylko moze cos zrobia ze znikajacymi postami a nie produkuja nowe tematy :-(

Boze, serce mi sie kraje jak czytam to, co napisalas...Mam syna w wieku twojej corki oraz 19 miesieczna coreczke i zycie bym oddala za swoje dzieci. Codziennie dziekuje Bogu za to, ze sa zdrowi, cudowni i za to, ze ich mam! Choc nie jestem przewrazliowiona mamuska i mam swoj kawalek swiata, prace, hobby, to wlasnie dzieki moim dzieciom czuje sie spelniona i moje zycia tak naprawde mam sens. Nie obwiniam ciebie, bo trudno obwiniac kogos za uczucia, ktore czuje, bo ona sa silniejsze od nas, ale zrob cos z tym! Pomoz swojemu dziecku miec normalne zycie, dzienstwo, a nie rob jej tego, co sama mialas!Zdajesz sobie sprawe jak wazna w zyciu jest milosc?? To nie tylko pierdoly typu romantyczne filmy, ale na milosci opiera sie cale poczucie bezpieczenstwa, wlasnej wartosci, pewnosc siebie, umiejetnosci radzenia sobie w zyciu i wiary w ludzi...i tak dalej, a to ksztaltuje sie od samego pcozatku! Pracujesz czy jestes caly czas z mala w domu?

masz rację, to prowo

Wafelku z kremem - mam nadzieje, ze masz racje...

wafelek -ale jednak takie matki istnieją, to te co mordują swoje dzieci :(

No niestety istnieja... Pytanie wciaz otwarte:dlaczego wola zabic zamiast oddac do okna zycia/domu dziecka ew.rodzinie? Jak dla mnie sa po prostu chore,jest to chec przemocy,najgorszy mozliwy rodzaj-bo na istocie,ktora nie moze sie bronic. Dlatego jestem za kara smierci-tacy ludzie sie nie zmienia,nalezy ich po prostu wyeliminowac ze spoleczenstwa.

Nie odpowiadam na posty, bo co mam odpowiedzieć? Ja to wszystko wiem co piszecie, że jestem wyrodna, terapia mi nie pomoże. Nie można zmusić się do kochania. Pytacie jak spędzam z dzieckiem czas. A jak myślicie? Nie spędzam, tylko jak najczęściej unikam, bo mnie obecność jej irytuje, denerwuje mnie już samym tym, że w ogóle jest. Czas spędza z nią tata i babcia. Ja uciekam w pracę, a jak już jesteśmy same, to każę jej iść do pokoju i się samej bawić :( Zresztą ona mnie też nie lubi, bo i za co?

w

kajonka - a gdyby teraz twoje córce coś się stało .Było by ci smutno bez niej ?

Spróbuj pojsc po psychologa, tylko to moze uratowac sytuacje, oni naprawde potrafia pomos, wiem bo sobie, choc bylam w innej sytuacji, ale tez nielatwej, idz, sprobuj, zrob cos !!

No nie każda matka kocha swoje dziecko ...smutne ale prawdziwe :(

.

.............

Nie mam do niej ani cienia ciepłych uczuć, nie cierpię tego dziecka :(

kajonka - a męża kochasz? Jak czujesz ze sie dusisz to dlaczego nie zostawisz ich w spokoju ?

Ona jest jeszcze mała ale jak będzie większa i będą problemy albo zachoruje to ty będziesz się na niej wyżywać :( niekoniecznie fizycznie ale psychiczne .

..........

Nie biję jej, ale w sumie to nieraz zdarzyło mi się wyjść z siebie i jej zdrowo przyfasolić :(

.

tego dziecka by cie rzucił w diabły! Nie wierzę, że facet byłby z tak posraną babą jak ty, która nie kocha ich wspólnego dziecka. Opiekuje się babcia, czyli matka męża, ona również na bank odebrałaby ci dziecko, gdyby było tak jak piszesz, bo nie pozwoliłaby by działa się jej wnuczce krzywda! Chyba że cała wasza rodzina to popierdoleńcy i wyżywacie się na biednych dzieciach, chciałabym cie dorwać i nakopać w dupsko idiotko. Oddaj te dziecko! Kuźwa i zrobię wszystko, żeby cię znaleść, począwszy od twojego ip, ale tym zajmie się już mój kuzyn. Nie pozwolę robic krzywdy niewinnym dzieciom. O nie, przegięłaś!

Ja jestem w stanie wyobrazić sobie, że można nie kochać swojego dziecka, można je uważać jako przeszkodę i kulę u nogi. Rozważałaś Autorko oddanie dziecka komuś z rodziny lub obcemu na wychowanie.? Marnujesz jej życie i rujnujesz psychikę, zlituj się nad nią a może ona kiedyś ulituje się nad Tobą.

up

.

Chciałam oddać ją na wychowanie ukochanej babci, ale babcia bagatelizuje moje odczucia i twierdzi, że przesadzam, a ona jest już stara i nie ma sił do dzieci, poza tym, mąż się nie zgadza, zresztą nasze małżeństwo wisi na włosku przez tą sytuację. Już od dawna myślę o odejściu, ale jednak kocham męża. To córka jest kulą u nogi, gdyby nie ona, wszystko byłoby okay. Babcia nie przyjmuje do wiadomości powagi sytuacji, a z kolei do adopcji oddałabym ją wyłącznie komuś zaufanemu, a nie pozwoliłabym się tułać po domach dziecka, bo jednak zależy mi w jakiś sposób na jej dobru.

Kajonka, niezłą prowokację tu walisz, na kilometr idzie wyczuć, że to nie prawdziwe, szczere wyznanie, tylko prowokacyjny temat, aby podsycić atmosferę na forum.

.

Nie daj sobie wmówić, że "przez Ciebie dziecko będzie miało złamane życie." Pomóc mógłby tylko dobry psycholog, który pozwoliłby Ci dotrzeć do przyczyn takiego stosunku do córki i pomógł zbudowac więź z córka.

up