zerwałem z DDA...

juz nie dałem rady,bylismy razem 3 lata,na początku super,ale potem im lepiej ,ty gorzej -tak właśnie mają DDA. Jak jest za dobrze,to boją się ,że się pogorszy i sami robia wszystko ,aby sie zjeba...o :( .Powiedziałem na odchodnym,że musi iść do psychologa z tym,ja chciałem z nią,ale ona wysmiała mnie,że nic takiego nie ma miejsca jak DDA. Więc rozwiązaniem było psycholog,albo ktoś,kto ma duzo cierpliwości w sobie i miłości ,aby pomóc,zrozumieć itd.Właśnie straciła takiego kogoś,bo gdyby chciała zrobić coś z tym,to dla dobra związku zgodziłaby się na terapię. Ciągłe huśtawki nastrojów,jak już się sypie,to nagle po 2 miesiącach przypomina o sobie i daje tyle miłości,że myślisz "jest ok,damy radę",a to pułapka jest-zaraz gdy wyczuje,że obdarzasz ja uczuciem,to znów sie odsuwa i tak ciągle. Faktycznie,chyba tylko jakis facio co leje po twarzy,albo margines da jej to,czego oczekuje,bo ona nie szuka miłości ,tylko wrażeń. Kurde,boli jak diabli,ale aby wyszło,to ona sama musi chcieć i sama przyznac,że jest nad czym pracować.

dobrze że ja zostawiłeś jesteś za słaby na taką kobietę związek jest na dobr ei na złe, a ona potrzebowałą pomocy i ty ją włąśnei wtedy zostawiłeś i nie pierdol, ze tak łatwo jest wstać i isć do obcego człowieka na terapię i wywlekać swoje życie...

jej oczekiwanie na pomoc ma polegac na uciekaniu ode mnie? Cierpliwośc mam i to duzo,ale sama musi chcieć ,sam nic nie zrobię