Czy dużą nieodpowiedzialnością będzie pojechanie nad morze? Mamy 18 lat.

I mieszkamy 120km od morza. Chcemy z kolezanka jechac na jeden dzien. Bedzie to podróż z samego rana pociągiem i chcemy wrócić w nocy. Jej do 18 brakuje 4 miesięcy.

jedzcie . dobry czas na podróże życia.

chciałabym ale to wszystko bedzie w tajemnicy przed rodzicami. I boje sie ze gdyby cos sie stalo to mamy c**jnie jednym slowem

up

A co niby mialoby sie stac? Jedzcie i tyle. Nie wiem jednak dlaczego boicie sie powiedziec o tym rodzicom, skoro macie po (prawie) osiemnascie lat. Ja podrozowalam sama od 14tego roku zycia i rodzice sie nie krzywili zbytnio.

Obydwie mamy takich rodziców że na samo słowo podróż (chocby 20km) reagują w taki sposób, że szkoda słów. Wymyślają sobie, że przecież zaraz nas zgwałcą, zabiją i nikt nas nie znajdzie. :D

jeździłam dużo po Polsce w waszym wieku i młodszym tez, jakos przeżyłam, a wspomnienia mamy do dziś i to jakie :) nad morze mam prawie 500 :) i też pociągami jeździliśmy, stopem, róznie. teraz sa komórki i w ogóle, a kiedyś jechało się i zero kontaktu z bliskimi czy ze sobą nawzajem, to duże udogodnienie

aa, problem z rodzicami no to lipa to nie wiem, co macie robić, ogólnie niezbyt wesoło :)

To prawda, wspomnienia na pewno beda piekne :) ale chyba jednak pojedziemy,a potem bedziemy sie martwic :D

Kurcze współczuję, ja też dużo podróżowałam od 14 roku życia, nad morze mam 500 km a też jeździłam.

zazdroszcze:(

to ja w wieku lat 16 jechałam z Warszawy nad morze, z kumplem,po pijaku,bez biletów i bez bagażu.Taki spontan.Ganianie się z kanarami wspominam miło,nawet mandatu nie dostalismy.

Wydaje mi się, że ukrywanie tego przed rodzicami nie bedzie dobrym pomysłem, ponieważ w razie gdyby się dowiedzieli będziecie mieli jeszcze wiekszy zakaz na wyjazdy, wypady itp. Myślę, że lepszym pomysłem będzie rozmowa, zapewnienie, że nic wam się we 2 nie stanie, możecie się z rodzicami ugadać, że będziecie się meldowac co godzinę przez telefon itp, i namawiać tak długo aż ulegną, w końcu małymi dziewczynkami już nie jesteście, a najlepsze lata wam uciekają bez takich spontanicznych wyjazdów itp... Najlepiej to ustalić z rodzicami pewne warunki, trzymac sie ich i później gdy zobaczą, że moga wam ufac bedą bardziej wyluzowani, taka jest moja opinia, nic w nerwach z tak surowymi rodzicami.. powodzenia.

Ja też miałam takich rodziców, że ciągle musiałam ich oszukiwać bo tak to nigdzie bym nie poszła a tym bardziej nie pojechała. Teraz jestem dorosła sama mam dzieci i wiem, że oni to robili z troski o mnie. Myślę, że jak wymyślisz dobrą ściemę to powinnaś jechać tylko na wszelki wypadek powiedz jakiejś zaufanej osobie, że jedziesz i gdzie no i kiedy wracasz. Ja zawsze mówiłam starszej siostrze gdzie się wybieram. Udanego wypadu :)

Gdybym zawsze słuchała rodziców to pewnie nie poznałabym obecnego męża i dziś byłabym starą, bezdzietną panną. Udane małżeństwo od 14lat.