Samotny jak Wilk

Tak jest odkąd pamiętam. W szkole, jako dzieciak, początkowo miałem kolegów i kolezanek. Jednak z czasem zaczęło sie to wszystko zmieniać. Nie podobały mi się zabawy rówieśników, zupełnie mnie nic nie interesowało. Zacząłem być zupełnie sam przez 3-4 lat'a jak osamotniony wilk. W domu - ciągle tylko powtarzali ( i to dzieje sie tak do dzisiaj ), że moi koledzy to, albo tamto, ze ja jakis dziwny do tego jeszcze mnie ciagle zapraszali na jakies balety ale ja nienawidzę dyskotek "imprez" bo muzyka techno mnie ciagle drazni przez to dziwnie sie czuje jak bym mial mieszane uczucia. Bardzo dużo czasu spędzam ze zwierzętami, dużo poza miastem. Właśnie nie potrafię funkcjonować sie w mieście. Nie potrafię sie zachować bo mam nienawisc do ludzi zawsze mialem tak od dziecka nawet nie lubie tez przyjemnych uczuc np. milosci, romantyzmu. W efekcie tych ostatnich wydarzeń, ludzie w pracy przestali ze mna rozmawiać. Dziwnie patrzą, mam opinię totalnego odludka... Tylko ja nie lubię tego co większość najgorzej jest to ze niedlugo zaczne przedawkowywac leki przez chore uczucie i gorsze zycie... Czy to tak bardzo jest złe? Czy jest jeszcze ktoś podobny do mnie ?