W mojej rodzinie mówimy gwarą.

Mam pewien dylemat. Jestem już w takim wieku, kiedy powinnam zaczynać układać sobie życie z drugą osobą, jednak nie jestem pewna kogo szukać. Jestem atrakcyjną młodą kobietą, wykształconą z ambicjami, niestety pochodzę ze wsi i większa część mojej rodziny mówi gwarą. Zaliczam się do klasy niższej robotniczej, jednak na brak pieniędzy nie mogę narzekać ze względu na to, że w tym rejonie często ludzie wyjeżdżają na zachód (\Niemcy) żeby się dorobić. Język nie stanowi dla nas przeszkody, dlatego że nasza gwara jest podobna do j.niemieckiego. Pochodzę z prostej rodziny, gdzie ludzie łączą się w pary tylko z osobami z tego samego kręgu. Nie jestem uprzedzona. Przyznam, że mężczyźni są bardzo porządni, mają poukładane w głowie, wpojone pewne wartości, jednak często są niewykształceni (edukacja skończona na poziomie zawodówki) bez pasji, zainteresowań, tematów do rozmowy. Nie chcę uogólniać, ale jeszcze nigdy nie spotkałam chłopaka, z którym mogłabym się związać. Nie wyobrażam sobie tego, ani nawet nie chcę. Nie mam żadnych bliższych znajomych ani koleżanek, z którymi mogłabym porozmawiać po śląsku. Chcę się od tego odciąć, jednak wiem że wtedy musiałabym stąd wyjechać, a najlepiej znaleźć obcokrajowca. W tym rejonie w którym żyję ludzie nie przepadają za typowymi Polakami z wielkich miast, uważają że są gorsi, mają inną mentalność. Większość z nich nawet w miejscach publicznych mówi gwarą, nie wspominając o tym, że zdecydowana większość nawet poprawie nie potrafi mówić po polsku. Kto w takim razie chciałby się ze mną ożenić ? czy ktoś to zaakceptuje? Nie wiem jak opisać to co czuję, ale chyba można to nazwać wstydem. Czy mam jakiekolwiek szanse poznać chłopaka z miasta ?

Jestem atrakcyjną młodą kobietą, wykształconą z ambicjami, tu tylko takie przesiaduja:D slazacy sa p******i i lepiej dla nich by nie szukali swoich polowek i sie nie rozmnazali

siema Nie przesadzasz zbyt mocno hoża damo?;)