Nie śpię od 2 w nocy...wspominam mojego chłopaka który umarł i nie mogę się

nie mogę znaleźć ukojenia w niczym. Śpię na jego bluzie, budzę się płacząc, nie wychodzę na uczelnie, do ludzi...Tylko raz na jakiś czas odwiedzam jego mamę.

to może lepiej idź na zajęcia i do ludzi

Zastanawiam się jak to jest.. Mnie nawiedzają a Twój chłopak nie może Ciebie odwiedzić ? Dziwny ten świat pozagrobwy , ale.. Szczerze współczuję. Ja już przechodziłem śmierć bliskich i wiem co czujesz. Wewnętrzny rozpad. To tak jakbyś była drzewem które wczoraj stało prężnie jak dąb , a dziś zżerały by Cię termity. To nie przejdzie szybko , ale najgorsza w tym jest ta niemoc. Świat zmienił barwy. Zrozumiałaś już że życie jest kr***e i nie pojmujesz Boga. Dopiero masz się narodzić. Jak to przejdziesz będziesz zupełnie inną osobą.

bardzo mi przykro ze stracilas chlopaka nie wiem co mam ci powiedziec:(:(

tak bedziesz inna osoba, bedziesz miala inny poglac na swiat, moj nie zyje juz 22 miesiace a zycie bez niego to wegetacja, niby doszlam do siebie ale to juz nie to zycie

boże, dziewczyny. Bardzo mi przykro :( co to się dzieje, że młodzi ludzie tak szybko odchodzą....

Wiem, że to bolesne nie wiem jak dawno to się stało ale musisz się pozbierać, znaleźć jakieś towarzystwo nie mówię o kimś kto by miał zastąpić twojego ukochanego ale komu moglabys się zwierzyc. To dobrze że odwiedzasz jego mamę. Glowa do góry

Naparwdę wam współczuję. Inna jest miłość do rodzica a inna do partnera. Świat się wkońcu buduje na parterze , a rodzic Cię wychowuje. Utrata partnera to najgorsze z cierpień. Zwłaszcza jak się go kocha.

Straciłam mamę, tatę i trudno jest się otrząsnąć po każdej tragedii, czas... Musisz wyjść do ludzi bo tylko wtedy Twoje myśli na trochę odpoczną od męczących przygnębiających...

A byłaś u psychologa? Może pora się tam udać? Tacy ludzie potrafią pomóc....

wciąż czuję go w sobie.

Stracilam chlopaka 3 lata temu,bylam z nim 5 lat a nadal placze,mam jego rzeczy... Moje zycie nigdy nie bedzie normalne. Nigdy.

ja też wciąż czuję go w sobie