Jak odpuścić sobie człowieka,

który przysparza dużo przykrości, złego samopoczucia, przez którego doświadcza się poniżenia? Większy pojawia się problem ze względu na uczucie, które jeszcze pozwala myśleć o nim jako o ważnej osobie w swoim życiu, osobie na której zależy i jeszcze sie ostatkiem sił wierzy. Serce mówi dasz radę, rozum podpowiada uciekaj gdzie pieprz rośnie... Jak odzyskać siebie? Jak sobie odpuścić nieustanną walkę, jak zrezygnować z kogoś dla dobra siebie nie mając wyrzutów? Moze jak pokochać siebie? Jak zacząć oddychać pełna piersią i nie bać się o następny dzień? Jak uwierzyć w to ze spotka się na swojej drodze szczęście i miłość? Czy ktoś z Was doświadczył podobnych uczuć i potrafił się podnieść i iść z podniesionym czołem nie oglądając się na przeszłość?

szybko jesli wroci - jest twoje jak nie wroci - nigdy twoje nie bylo

Najpierw musisz stoczyć walkę sama z sobą i często wbrew temu co ci serce podpowiada,. Trzeba postawić na zdrowy rozsądek, a to jest najtrudniejsze. Takie rozdarcie jest okropne. Musisz zdać sobie sprawę z tego, że to twoje dobro jest najważniejsze i zdecydowanie zacznij wszystko od nowa, nie rozpamiętuj.

Cza­sem nie wys­tar­cza sta­rać się ze wszys­tkich sił... Trze­ba po­myśleć, czy ci o których wal­czysz, chcą te­go i czy są te­go war­ci. Jeśli nie - od­puść so­bie. Uwierz, nie warto.

Wiadomo ze kazdy innaczej czuje ale rozumiem cie sama mam taki problem i wydaje mi sie ze musialabys zdac sobie sprawe ze to ze ten czlowiek cie krzywdzi nie prowadzi cie naprzod tylko bardziej wpadasz w stan zalamania sama nie potrafie sobie poradzic z moim problemem znam czlowieka keidys byl dla mnie najwazniejszy a teraz klutnia powiedzielismy sobie pare glupich slow i koniec obrazil mnie i stwierdzilam ze nie ma sensu albo sam zrozumie ze jestes warta tego by byc z toba i doceniac to ze jestes na tylle wspaniala ze potrafisz mu jeszcze wybaczyc ...ale powinnas popatrzec na siebie przedewszystkim zrobic cos dla siebie poswiec chociag dziennie godzinke np.maseczke czy wyjscie z kolezankami czy tez kupic sobie nowy ciuch to poprawi twoj chumor chociaz odrobine i nauczyc sie tego ze jezeli jeden czlowiek nie docenia ciebie to chciaz tym sie na tyle szanuj ze powiesz stop i skupisz sie nad soba ....

Ja sobie odpuściłam bo już psychicznie nie wytrzymywałam. Było ciężko, rozstanie, łzy i poczucie winy, ale teraz staję na nogi. O poczatku wiedziałam, że rozstanie będzie najlepsze dla nas obojga. Teraz jest dobrze i bedzie jeszcze lepiej...

Chyba najcięższą rzeczą jest dla mnie zdobycie wiary w samą siebie. Spotykam sie z opiniami bardzo pozytywnymi na swój temat (ułozona, normalna, z pczuciem humoru, ładna, zaradna, ale tez ze smutna)...tak smutna bo nie potrafię zrozumieć człowieka, który mówi kocham Cię a za pieć minut nienawidzę Cię...który potrafi powiedzieć słowo, które sięga az do szpiku kości...czuje manipulację i poddaje sie jej, nie wiem czy to kwestia niskiej samooceny czy tak silnego wpływu drugiej osoby...."jedno płacze, a drugie po nim skacze"...

Cza­sami w życiu przychodzi ta­ki mo­ment, że trze­ba po pros­tu odpuścić...

up

Olać.