Jak wyjść z marazmu przymulenia i nieogranięcia?

Gdy widzę większą ilość osób wpadam w panikę co objawia się prostymi błędami w sytuacjach gdy trzeba myśleć błyskawicznie! Jak to zwalczyć? Może znacie jakieś sposoby?

up

A masz pracę?

Nie, kończę studia na których przez 5 lat byłem traktowany przez resztę studentów jak popychadło, jak oni coś chcieli to było git, a ja coś chciałem pełna ignorancja!!! Nie znalazłem żadnych prawdziwych przyjaciół. Sobie żyję tak że rozmawiam merytorycznie tylko z moimi rodzicami łaże pod dworze bez celu przez cały dzień (do sklepu, w niedziele do kościoła, na uczelnie bo trzeba) i patrze się na zabieganych ludzi. Kiedyś było z kim w piłkę pograć teraz nawet wyrolowali mnie na graniu w lidze orlikowej bo mieli mnie zapisać ale oczywiście kolega wepchał bardziej żytego z nim koleżkę, i nawet tam sobie nie pogram:( Marazm niesamowity!

Świetnie cię rozumiem, moje życie wygląda podobnie. Gdybym miała ci coś poradzić, to żebyś bez oglądania się na ludzi, poszukał sobie jakieś hobby, coś co cię wciągnie, w co się wkręcisz i będziesz w tym dobry. Potem jak znajdziesz pracę, w której będziesz się spełniał (warto już dzisiaj zastanowić się co byś chciał robić i zacząć już teraz kształtować dodatkowe umiejętności), to ci w dużej mierze zrekompensuje nieudane relacje towarzyskie. Często mając z kim porozmawiać o swoim hobby czy pracy, którą się lubi, można zyskać ciekawe znajomości, zwłaszcza jeśli jesteś osobą skrytą i nie potrafisz zdobywać i utrzymywać znajomości na bazie tylko pewności siebie. Poszukaj swoich mocnych stron i je rozwijaj, a jak będziesz w czymś dobry i będzie ci to sprawiało frajdę, znajdą się obok ciebie ludzie, którzy będą podzielać twoje zainteresowania i nierzadko podziwiać cię za to co robisz.