Niewykorzystane szanse nie dają mi spokoju.

Od dwóch lat podkoc**ję się skrycie w znajomym z uczelni i do tej pory nie odważyłam się przejąć inicjatywy. Jestem tak paranoicznie nieśmiała i lękliwa, że stać mnie jedynie na pośpiesznie rzucone cześć. Brak mi doświadczenia z facetami i mam wrażenie, że wypadam w ich towarzystwie na dziwną i nudną. Kilka razy próbowałam się przełamać, zagadywałam do kilku facetów, ale chyba nie byli zainteresowani rozmową. ze mną. Stąd jeszcze bardziej zamknęłam się w sobie. Udaję, że mam gdzieś męski świat, gram samowystarczalną, ale prawda jest taka, że czuję się nieszczęśliwa. Tym bardziej teraz. Kończę studia i muszę pogodzić się z faktem, że zaprzepaściłam kolejne szanse na miłość. Niby staram się zdystansować, udaję, że nic takiego się nie stało, a mimo to cierpię na samą myśl, że już więcej go nie spotkam...

Proszę o radę. Kompletnie sobie nie radzę z nieśmiałością.

Dlaczego nikt nie odpisuje?

moze jestes malo urodna?

Ta myśl powinna Cię zagrzać do działania.Wykorzystaj "ostatnią" szanse i zagadaj do Niego ;) http://niesmiali-forum.waw.pl/

Nie, pod względem wyglądu jestem całkiem całkiem. Po prostu jestem nieśmiała i wypadam na dość nieporadną.

Ok.Ale przecież możesz się z nim umówić ;) poznasz go bliżej i nieśmiałość Ci minie ;) http://niesmiali-forum.waw.pl

jak poznasz panow od podszewki zrozumiesz ze nie bylo czego zalowac... tego kwiatu jest pol swiatu a 3/4 gowno warte

W jaki sposób, skoro nie potrafię rozmawiać z facetem? Nie wiem nawet, jak zagadać. A tak bez konkretnego pretekstu chyba trochę głupio.

Nie głupio jeśli facet jest porządny.