chciałabym z kimś porozmawiać

mam strasznego doła. zostałam sama. jestem daleko od domu, jakiś czas temu rozstałam się z chłopakiem do tego przyjaciele mnie wykiwali...juz nikomu nie wierzę, a chciałabym się komuś wygadać...

opowiadaj dziewcze drogie...

Otwórz swe serduszko przede mną. i.a ...

czuję się podle....czuję się wykorzystana...5 lat zabiegałam o uczucie, starałam się, byłam w najtrudniejszych momentach, pomagałam podejmować najtrudniejsze decyzje, byłam o krok od rzucenia studiów...rozmawiam z nim tak jak zawsze rozmawiałam, a on śmieje mi się do słuchawki, wyśmiewa moją naukę, to że łapię dorywcze prace, rozwijam się, czasem chodzę na różne staże i praktyki za darmo - to tez wyśmiewa...

to taka długa i pokręcona historia, opowiadanie jej zajęłoby mi całą noc...tak mnie rodzice wychowali, że zawsze każdemu pomagałam, starałam się być spokojna i nikomu nie wchodzić w drogę...poznałam mężczynę, który zabrał całą moją uwagę...wiele razy powiedział mi coś przykrego, dokuczył, nawet przeklął, ja nigdy nawet w ogromnej złości, nie powiedziałam nic...po prostu szłam gdzies i płakałam...

życie nie jest podłe to ludzie tacy są. Ale napisze Ci że nie tylko ty masz doły, dzisiaj tez mi sie chce płakać. Najgorsza jest samotność. Jak możemy Ci pomóc????

pewnie mało rozumiecie z tego co pisze, ale jak Boga jedynego kocham nikomu już w życiu nie zaufam...już nawet nie wierzę jak mnie ktoś w pracy chwali czy na uczelni...czuję się jak zużyta rzecz....już nigdy się tak nikomu mentalnie nie oddam, bo nie warto! zazdroszczę wszystkim, którzy trafili w swoim życiu na fajnych, rozsądnych ludzi...ja trafiłam na kogoś, kto mnie potrzebował kiedy mu było źle...kiedy jest dobrze, to już nie jestem potrzebna...teraz można na mnie krzyczeć i mówic jaka jestem głupia i do niczego

wystarczy, że ktoś to przeczyta i nie nazwie mnie marudą tylko pomyśli sobie, że naprawdę czuję się skrzywdzona...nie byłam nigdy romantyczna, nie chcę kolajci przy świecach ani nic takiego...chciałam normalnego spokojnego życia, a spotkałam kogoś to mi życie wywrócił do góry nogami i nabałaganił w głowie

ja wiem, że inni też mają źle, wiem że niketórzy mają dużo gorzej niż ja. po prostu rozżaliłam się, że ludzie tak szybko zapominają, że wolą rozrywkowe życie u boku ludzi, którzy chcą się napić...jak będzie mu źle, pewnie znowu do mnie przyjdzie...już nikomu nie ufam. przeraża mnie to, że jestem młoda, a nikomu nie ufam i w nic już nie wierzę. i chociaż chce mi się płakać, to już nawet nie umiem, tak jakby nie było we mnie żadnych emocji

oddałaś coś w dzierżawę. zdzierż rzecz. dzierż się. życz, że żyć jak żyć. żyj i rżyj zamiast płakać. bierz zapłatę. żyj życiem swoim. spotkacie się ze swoim się siebie siebie tylko i jego masz. marsz kawalerski różni się od weselnego jak panieński od ślubnego. odejdziesz i popłaczesz. to dzierżawa żupy.