mam świadomość

Że gdybyś pocałował mnie dwa miesiące później, może stworzylibyśmy coś wspaniałego. Mija już kolejny rok, zamieniam się w obłęd. Nie wiem, dlaczego nie potrafiłam docenić Ciebie, nie wiem dlaczego tak podle potraktowałam Twoją miłość. Powiedziałeś, że zawsze chodziło tylko o mnie tamtej nocy, wciąż mam w pamięci jak na mnie wtedy patrzyłeś, dotykałeś moich ust jakbym była tą jedyną. Chciałabym, żebyś wiedział, że to był moment w którym się w Tobie zakochałam. Zaskoczyło mnie to uczucie, tak bardzo, nie wiedziałam, że mi się przydarzy. Nie wiedziałam, czułam jakbym zakochiwała się wbrew sobie, wbrew temu co o Tobie myślałam. Okazałeś się tak bardzo inny od tego którego znałam w swojej opinii. Zaskoczyłeś mnie i byłam Twoja, czuję, że duża część mnie nadal do Ciebie należy. Myślę o Tobie o tylu lat, choć wiem, że nie mam prawa. Uśmiechnąłeś się do mnie znowu... gdybym tylko mogla cofnąć czas, zapobiec wszystkiemu co Ci zgotowałam.. wiedz, że to co Ci zrobiłam, nie było celowane w Ciebie. Poddana od lat opinii dziwaczki, opinii którą i Ty potwierdziłeś wprost, postanowiłam się publicznie ukamienować. Nie wymagam od Ciebie byś to zrozumiał. Wycofałam się w ten sposób z grona osób, których opinii nie chciałam. Kamień uderzył w Ciebie rykoszetem, gdy sama siebie poddałam ukamienowaniu. Wprost nigdy nie powiem Ci tego, może przeczytasz kiedyś, może będziesz wiedział, że to ja. Może...

sprobujmy jeszcze raz

za opinie dziwaczki chcialas sie ukamieniowac? Sama sobie nadalas ten tytul, skad to, niezrozumialy jak dla mnie ten post.

chyba nikt nie jest w stanie zrozumiec tego

publiczne katowanie się.

Opinia dziwaczki jest w połowie śmiesza w połowie tragiczna, jeśli uważa tak duża część osób z którymi się przebywa, to sami zaczynamy tak o sobie myśleć. Czułam się osaczona, opiniami wyrażanymi na podstawie domysłów osób nieustannie oceniających każdego względem własnej miarki. Poddałam się, już nie miałam siły udawadniać że jest inaczej, aby się odczepili, zachowałam się zgodnie z ich myśleniem. Żeby mieli dowód, żeby dali mi spokój, żeby nie pytali... Uwolniłam się od większości ludzi na których mi nie zależało. Osoba w której się zakochałam niestety była wśród nich. Chciała wśród nich być, chciała mnie mierzyć względem opinii swojego towarzystwa. A ja wyżej cenię to czego chce jednostka ponad społeczeństwo. Czy żałuję? Tak! Ale tylko względem tego jednego mężczyzny, w którym nie chciałam się zakochać.

A ja zrozumiałem Twój post i rozumiem co czujesz. I uwierz mi, jesteś bardziej normalna niż Twoje otoczenie. I wiesz, zazdroszczę temu komuś, chciałbym żeby mnie ktoś tak kochał, nawet z daleka. Też chciałbym od kogoś kto kochał a potem odszedł usłyszeć ze to nie prawda że to była pomyłka, że naprawdę kochała:(

Dziękuję, za zrozumienie.. ja czasami chciałabym móc powiedzieć to wszystko co tu napisałam. Pozostaje jednak obawa, że nie zostanę zrozumiana właściwie. I tak sobie niosę ten ciężar słów niewypowiedzianych przez lat 7.