Zawsze jestem tylko koleżanką.

Mam wielu znajomych płci przeciwnej, z którymi dobrze się dogaduję, faceci okazują mi wiele sympatii, liczą się z moim zdaniem, zwierzają, ale jak przyjdzie co do czego to wiążą się z innymi dziewczynami. Praktycznie zawsze jestem dla nich wyłącznie kumpelą lub kimś w rodzaju siostry (tu mam na myśli moich trzech przyjaciół), nie zauważyłam natomiast, żeby któryś dostrzegał we mnie kobietę. Tylko raz miałam w życiu chłopaka, który traktował mnie inaczej, a tak to chyba niewiele się różnię od ziomka, z którym można pojeździć na rowerze, napić się browara i pograć w szachy.

mam taką samą sytuację tyle, że jestem facetem.

Pytanie - dlaczego tak się dzieje? Co takiego robimy, że tak jest? Czy nie dane nam przeżyć czegoś więcej?