Czy to uzaleznienie ? narkotyki

Mam 21 lat. pół roku temu probowalam popelnic samobojstwo trujac sie lekami. Zawsze mialam słaby charakter i czesto sie zalamywalam. Wyladowalam na toksykologii gdzie poznalem wspanialego chlopaka . byl tam z powodu przedawkowanie amfetaminy. bardzo szybko zaczelismy sie ze soba dogadywac i postanowilismy sie ze soba spotykac gdy opuscimy szpital. Gdy sie spotkalismy po szpitalu , poszlismy na impreze .poczestowal mnie wtedy dropsem a ja nie odmowilam.zaczelismy sie spotykac coraz czesciej , na poczatku nie bralismy czesto narkotykow, czasami na imprezie wlasnie dropsy. pozniej jeszcze doszla amfetamina . bralam tylkona imprezy raz na dwa tygodnie. pozniej coraz czesciej . co tydzien w soboty , pozniej przez caly weekend a pozniej przy kazdym spotkaniu z tym chlopakiem a spotykalismy sie 3 razy w tygodniu i cale weekendy . niestety ten chlopak niedawno popadl w ciag i 3 tygodnie bierze dzien w dzien , prawie nie mam z nim kontaktu czasami sie odezwie umawiamy sie po czym juz nie odbiera telefonu a na drugi dzien przeprasza. Ja tez juz biore 3 tygodnie tak jak on , bo nie moge sobie z tym poradzic. mialam moze 3 dni przerwy w ciagu tych trzech tygodni. teraz nie mam juz zapasow, matka mi wszystko wyrzucila i dobrze sie stalo. Zapomnilam napisac ze po wyjsciu ze szpitala stwierdzono u mnie chorobe dwubiegunowa.teraz po odstawieniu amfetaminy mam straszne leki , zly nastroj , caly czas placze , boje sie byc sama. W srode wybieram sie do terapeuty ,ale boje sie powiedziec mu o narkotykach. Co robic ?

jeśli chcesz zyć normalnie, funkcjonować normalnie to odstaw raz na zawsze wszystkie te gówna. przy chorobie dwubiegunowej tym bardziej, narkotyki zaostrzaja objawy i pogarszaja stan. terapeuty sie nie bój, to czlowiek którego zadaniem, powolaniem jest niesienie pomocy. trzymam kciuki!

Dziekuje za odpowiedz . Z tym chlopakiem chyba tez zerwe znajomosc , bo boje sie , ze jeszcze czyms mnie poczestuje a j nie bede umiala odmowic ; (

zdecydowanie lepiej unikać osób uzywajacych nie martw sie, na poczatku jest dość ciezko ale da rade z tego wyjść! nie poddawaj sie! ja sama z tym walczylam dobre kilka lat ale udalo sie! :-)