Jakies 8 lat temu zaprosiłem "koleżankę" na spacer, był to ogólniak

za pierwszym razem powiedziała, że nie ma czasu, za drugim w towarzystwie koleżanek, kazała mi spadać i żebym dał jej spokój bo nigdy ze mną nigdzie nie wyjdzie, że się jej nie podobam. Los chciał, że daleko w życiu zaszedłem, jakiś miesiąc temu na FB założyłem konto, powrzucałem różne fotki, wypełniłem profil, zaprosiłem do znajomych różnych ludzi, to z liceum, to ze studiów, to z pracy. Co dzisiaj widzę? Wiadomość od tej dziewczyny w której pisze cześć, co u mnie i czy nie zechciałbym się z nią spotkać :D Ha ha ha normalnie zero godności trzeba mieć, jednocześnie być totalnie bezczelnym, żeby coś takiego proponować komuś kogo się odrzuciło. Napisałem że u mnie rewelacyjnie, że bardzo dobrze się mi żyje i takie tam ogólne pierdoły, a spotkaniem nie jestem zainteresowany, bo "nie podobasz mi się" :) Ale się świetnie czuje mogąc się jej odgryźć.

czasem fajnie mieć taką satysfakcję :D

a byl kiedys dzien gdy Bog zapytal: kim dla ciebie jestem?

Nic nie zastapi takiej satysfakcji :D cudowne uczucie :D mnie w gim kolega wyśmiał bo nie bylam tleniona blondi na szczudłach a w takich gustował.Niepotrzebnie wtedy sie ujawnilam z perpektywy czasu mysle ze bylam naiwna. Po wielu latach nagle gust mu sie zmienil, sam zaczął zabiegac o moje wzgledy, bo laska ze mnie niezła :) uraczyłam go tekstem podobnym do autora :D a ona cos odpisala?

A pogoń ją w p**du. Raz odrzucony - na zawsze odrzucony.