Mieszkam sama w domu na wsi

Jestem sama. Mam 30 lat. Do tej pory mieszkalam sama w wynajmowanym mieszkaniu w duzym miescie. Jednak moi rodzice wyjechali zagranice razem i zostawili mi pod opieka moj dom rodzinny na wsi. Postanowilam sie do niego przeprowadzic. Znalazlam prace w pobliskim miasteczku i wyprowadzilam sie z wynajmowanego mieszkanka do domu. I sie zaczelo :O mieszkam w tym duzym domu sama. Jest on przy normalnej ulicy posrod domow, jednak niedaleko jest las. I sie boje, nie wiem czemu ale boje sie mieszkac sama w domu :( W bloku nie mialam takich lekow. Moglam siedziec po ciemku, przy otwartych drzwiach na klatke, spac z otworzonymi drzwiami na balkon... Tutaj w domu nic z tego nie zrobie. nie moge siedziec ze zgaszonym swiatlem, nie otworze okna na noc, nie bede siedziec z otworzonymi drzwiami. Ciagle odczuwam jakis niepokoj. Boje sie spac. Wszystkiego sie boje, ciagle musze miec wlaczony telewizor, bo jak jest cisza to mam wyostrzony sluch i kazdy szmer sprawia ze podskakuje na miejscu :O nie wiem jak sobie juz radzic z tym. Najsmieszniejsze jest to, ze to moj dom rodzinny, mieszkalam w nim przez 19 lat z rodzicami. Odbija mi kompletnie. Zastanawiam sie czy nie wrocic do miasta :O

tez jestem ze wsi. Mozemy milo spedzic ten wieczór :)

Moze zamieszkaj z jakas kolezanką,bedzie Ci wtedy radosniej ..pozdrawiam

To fakt odbija ci. Jakby ktoś miał cię zabić zrobiłby to już dawno czy byś była z rodzicami czy bez w tym domu.

mam dokładnie to samo, mieszkalam 21 lat w domu i teraz mam mieszkanie w bloku. Zostając sama w domu rodziców mam zapaloną lampkę, albo włączony tv bo tylko nasłuc**ję Bóg wie czego. Nie jesteś sama. W bloku po prostu człowiek czuje się bezpieczniej bo jest na "gromadzie", sąsiad kichnie na 4 piętrze a z parteru krzyczą mu " na zdrowie" .

Doskonale Cię rozumiem. Na wsi, w mieszkaniu mamy sama nie zostałabym teraz nigdy,nie wiem dlaczego,po prostu boję się, tam jest nocą ciemno, sama nie wiem o co chodzi. Dodam że to mój rodzinny dom. Mieszkam w mieście od 5 lat i tu spoko, mogę sama na noc zostawać, nawet jak ktoś znajomy umrze się nie boję...

wspolczuje Ci,biedaku.No,ale masz psa?On wyczuje,jakby cos sie dzialo na podworku.Na dluzsza mete,nie mecz sie,bo zeswirujesz i bedziesz klebkiem nerwow.Wracaj do miasta

to zalatuję schizą ale podpowiem, są takie urządzenia elektroniczne i czujki , które są aktywne na każdy ruch , czyli są tak czułe, że nawet gdy kot przebiegnie to czujka powoduje załączenie oświetlenia wokół domu , do tej czujki można oczywiście dołączyć sygnał alarmowy ale wtedy sąsiedzi się wściekną i dostaną 'kota' , zacznij inaczej myśleć , czyli , niech KTOŚ albo DUCH zacznie się obawiać Ciebie i śpij spokojnie !

to poczatki jakiejs nerwicy czy nie wiem czego l;ecz sie zanim nie jest za pozno

Kup sobie psa, poczujesz się pewniej.Nie masz czego się obawiać mieszkasz przy ulicy i w pobliżu są sąsiednie budynki.Uważam że mieszkasz w ślicznej okolicy skoro jest las.Mieszkam poza miastem w domku jednorodzinnym,piętrowym też w pobliżu jest las z jedną różnicą, że cały teren i okolice są monitorowane i nie ma tego problemu.

Nie mam wlasnie psa, ale już rozwazałam jego zakup. Jednak stwierdzilam ze to bez sensu, bo w razie powrotu do miasta bylby z nim klopot... Ja bym byla caly dzien w pracy, a on by siedzial caly czas sam w pustym mieszkaniu, nie chce go skazywac na taka meczarnie.... :(

przejdzie ci, tylko ja kupiłabym psa, samemu faktycznie jest nieco głupio tak meiszkac... chyba oto jest strach przed czyms nowym, ja z kolei mieszkam od zawsze w domu, i jak kiedys zosałam sama w mieszkaniu mojego chłopaka przez wieczór, mieszkał w bloku, to co usłyszalam jakis dziwny odgłos umierałam ze strachu co gorsza przy jego meiszkaniu jezdzila winda. Co chwila mi sie zdawało że ktos stoi pod drzwiami