Arachnofobia

Może zacznę od tego że w dzieciństwie tak do 11 roku życia nie bałam się pająków i innych obleśnych potworów.Później nie wiem czemu ale zaczęłam się panicznie bać gdy widzę pająka to zaczynam płakać próbuje uciec.w gimnazjum potrafiłam rodziców w nocy budzić żeby mi zabili.Najgorsze jest to że gdy np pająk ucieknie gdzieś za szafy to nie mogę zasnąć boje się.kiedyś przyśniło mi się że chodzi po mnie pająk i poczułam mrowienie i uderzyłam się w twarz.mój chłopak ma ze mnie ubaw ale dla mnie to jest koszmar.Czy to początki arachnofobii?