jestem zdziwaczałą młodą samotniczką i egoistką... moi rodzice tacy nie byli

moja mama też była jedynaczką,ale wyrosła na dobrą, empatyczną osobę (nawet zbyt, bo jest naiwna czasem), jest lubiana, otwarta, komunikatywna, tata to gbur, chciałby mieć znajomych, ale umie rozmawiać, niestety nie ma pasji, poczucia humoru i ciężko mu z kimś rozmawiać, miał jednak siostrę więc nie był sam na świecie a ja jestem jedynaczką o złym usposobieniu, czasem zalękniona a czasem niechętna do ludzi, nie umiem żyć z ludźmi, lubię sie z kims od czasu do czasu spotkać, ale przeraża mnie mieszkanie z kimś, wakacje z koleżanką mnie przerażają, przyjaźń i miłość mnie przeraża, mialam kiedyś kogoś, ale musiałam z nim zerwać, bo mnie przytłaczał, bo wszystko szło w takim kierunku, że on chciał abym była jego żoną, ja tego nie widziałam... pewnie na starość zostanę sama...dlaczego nie umiem być taka jak inni? dlaczego moje koleżanki marzą o założeniu rodziny a ja nie? dlaczego młodsze ode mnie dziewczyny mają instynkt macierzyński a ja nie? dlaczego małe dzieci wydają mi się bardziej obce niż np. młode szczeniaczki? i czy to może mieć podłoże np. w jakiejś chorobie ? psychicznej lub fizycznej ? może brakuje mi jakichś hormonów i dlatego taka jestem?