Mam wszystko a jednak...?

Mam 25 lat, od ponad dwóch lat jestem z najlepszym mężczyzną na świecie. Jest idealnie, jest wszystkim dla mnie. Od roku mieszkamy razem, planujemy ślub. A jednak coraz częściej robię głupie problemy - jak nie o jego koleżankę z pracy, to o to, że jeszcze się nie oświadczył. Wiem,że mamy wspólne plany, chcemy tego samego, w chwili gdy robię mu wyrzuty już żałuje, że w ogóle to mówię. Widzę jak On cierpi. Jak się zamknąć z takimi tekstami i docenić to co mam? a mam wszystko o czym można marzyć...

przegnij pale raz a dobrze wkurwoi sie rzetelnie i znajdzie sobie inny egzemplarz

Nie wypowiadaj się, jak masz tak pieprzyc

pieprzysz to TY jak masz zakladac tak debilne tematy to wez krotki rozbieg i tryknij baranka w sciane

a zdaje mi się, że ten temat był już poruszony kilka dni temu,zgadłam..?

Mozna tu kogos normalnego spotkac, kto sie wypowie?

nie rozumiem...masz wszystko to po co wymyślasz?to jest dziecinne..też chyba kiedyś tak robiłam- z byle igły widły i co mi to dało...??nic..Uspokoiłam się, przestałam czepiać, wyluzowałam, nie komentuje..Pracuję nad sobą cały czas. Mija 9lat i jest super...

moze wlasnie dlatego ze mam wszystko...moze jakby mnie zycie kopnelo w d*** to bym bardziej docenila. tez zaczne nad soba pracowac, wczoraj ostatnia klotnia byla! obiecalam sama sobie :)

Uspokój się lepiej, bo źle skończysz. Wiem co mówię. Też tak miałam i wszystko się rozpierdoliło, więc uważaj. Może brakuje ci adrenaliny, może pojawiła się lekka stagnacja albo facet nie daje ci już takich emocji. Porozmawiaj z nim lepiej i zastanów się nad sobą. ---- http://partnerski-ila.blogspot.com