zmarł nasz ukochany Picolo

Wczoraj 02.08.2013 r zmarł nasz ukochany pudelek, który mieszkał z nami przez 13,5 roku. Nie wiem kiedy się pozbieramy. Nie mogę zebrać jego rzeczy (poduszek, kocyków, zabawek) bo ryczę. Pewnie napiszecie mi o psim niebie i o przejściu przez tęczę, ale ja w to nie wierzę. Wiem jednak, że przez lata kiedy mieszkaliśmy razem on się nami opiekował i wspierał nas. Mieliśmy możliwość pożegnać go i wiem, że zasypiając był spokojny. Jednak nie zdawałam sobie sprawy, że tak będzie bolała pustka w naszych sercach. Nasz Picoluś śpi w ogródku już dziś kilka razy byłam u niego. Mój mąż kiedy wychodził do pracy też był się z nim pożegnać. Dodam tylko, że to był piesek mojego męża więc nie muszę wam pisać jak on przeżywa ciągle płacze, nie je i nie śpi. Ja jestem chyba tą mocniejszą, ale jak nie ma męża w domu to ryczę głośno bez opamiętania. Napisałam pewnie nieskładnie kilka słów. W rozpaczy przyszło mi na myśl, że inni też to przeżyli i sięgnęłam po komputer. Przeczytałam wszystkie wpisy na kilku portalach i postanowiłam też napisać. Teraz kończąc przestałam płakać to troszkę pomaga jak człowiek się wyżali i może liczyć na zrozumienie.