nie umiem wykorzystac daru jakim jest zycie

.

ja też nie. Co więcej, nie czuje potrzeby by żyć.

Bo gooowniara jeszcze jesteś.

To przerażające że jest tyle ludzi którzy tak bardzo pragną żyć. Gdybym mogła oddalabym komuś życie. Tymczasem oni umierają. Ich nliscy cierpią.

Życie to gowno nie dar

gość ja też nie. Co więcej, nie czuje potrzeby by żyć. Dlaczego?

Chciałabym sie podzielić czymś z ludźmi. Nie mam nic.

gość ja też nie. Co więcej, nie czuje potrzeby by żyć. Dlaczego? Bo się męczę tylko, a nie żyję. Codziennie myślę, żeby ze sobą skończyć ale brak mi odwagi. Jestem tchórzem. Nie umiem żyć i nie umiem się zabić. Jestem żałosna.

ja nie widzę sensu życia, męczyć się, starać się coś osiągnąć tylko po to, by umrzeć? Bez sensu... Ja nawet nie myślę o przyszłości w kategorii pracy, której nie mogę znaleźć, rodziny, dzieci i innych pierdół, tylko myślę jak będzie wyglądała moja śmierć ze szczegółami i ile przyjdzie osób na pogrzeb (pewnie nikt).

życie to kara

Opowiecie o sobie ile lat, jak długo o się dzieje, co to powoduje, macie kogoś z kim możecie o tym porozmawiać, skąd jesteście?

mam 30 lat, dzieje się to od 15 lat, nie mam nikogo a nawet jakbym miał to i tak bym nie powiedział bo by to oznaczało że jestem słaby, a tak to udaję że jest z***biście itp, ale cały czas planuję aby to wyglądało naturalnie, np jakiś wypadek samochodowy

up

Opowiem Wam historię. Jako 10 do 13 lat, byłem spaślakiem. Miałem pełno pryszczy i nie uczyłem sie dobrze. Myślałem wtedy że moje życie jest nic nie warte. po2 latach schudłem od 100kg do 60kg. Osiągnąłem coś co mi sie nigdy nie wydawało ze osiągnę. Poprawiła mi sie cera, wyładniałem, zaczeły sie mna dziewczyny oglądać. Miałem ładne dziewczyny teraz mam równie ładna. Zarabiam tez dobre pieniądze, ale zarabiałem też 900zł. Jest ciężko to prawda, ale ja Np patrze na świat tak, "świat jest fajny, natura jest piekna, są piękne hobh, piękne widoki nawet w Polsce, lubię pływać uprawiać sport" nie rzucam sie na coś czego nie chce Np małżeństwo, dzieci, kredyty. Musicie zacząć doceniać małe rzeczy i przestac zazdrościć innym, że mają więcej.

up