Największe grzechy jakie popelniliscie w stosunku do wlasnych dzieci macie takie

Czy macie na swoim rodzicielskim koncie spis grzechow, wykroczen, niefortunnych zachowan jakie popelnioliscie i zalujecie tego bardzo? ja mam i wstyd mi jest za siebie jak pomysle ,

za mało czasu jej poświęcam a przecież siedzę całymi dniami w domu... :( czasami marzę o tym żeby poszła już spac i spała 3 godziny :( uważam się za złą matkę.

tez nie uwazm sie za wzorową mame ,i tak do mlodszych dzieci juz staralam sie bledow nie popelniac jakie niestety przy pierwszej corce wyszly, ale mi jej jest czasami szkoda ze na niej matczyne doswiadzcenia byly przeprowadzane, choc kawal cholery zawsze bylo z niej ,ale dobrze mi tak

w złości szarpanie, prawie wyrzucania syna z pokoju (6 letniego)

kiedyś w gniewie rzuciłam w nastoletniego syna kapciem, trafiłam w szybę w drzwiach, jemu się, oczywiście nic nie stało, ale ze mnie furiatka, chyba miałam PMS :(

raz za karę nie dałam obiecanego prezentu, na imieniny, dostał go trochę póżniej wypomniał mi to gdy był już dorosłym człowiekiem, ale musiał mieć z tego powodu traumę, że tak długo pamiętał, a miał wtedy ok. 5 - 6 lat matki uważajcie co czynicie swoim dzieciom, nigdy nie wiadomo co utknie w świadomości na dłuższy czas

prezent na imieniny, fanaberia :O

sorry, chyba to były urodziny, już pamięć nie ta :) :-P a co Ty nie robisz dzieciom prezentów?

Kiedyś wyskoczył pies i zaczął szczekać na mojego syna, on uciekał i wiszczał a mnie zamurowało nie byłam w stanie zrobić kroku. Do dziś tego żałuje i nie mogę pojąć co się wtedy ze mną stało, że zamarłam zamiast biec mu na ratunek. Pies oczywiście nie zrobił mu żadnej krzywdy, tylko wystraszył, wszystko trwało kilka sekund ale trauma pozostała i chyba większa dla mnie niż dla syna, mam nadzieję że jako dorosły człowiek nie będzie tego pamiętał. Ja nie mogę sobie darować tego,ze nie wyrwałam do niego z pomocą tylko stałam jak wryta

gość z 12.36 jesteś z podlasia?

jestem z drugiego końca Polski, zachodniopomorskie

Nikt nie jest idealny , taka prawda ja sobie nie radzę w pewnych sytuacjach i poradziłam sie psychologa

tak pytam, bo na podlasiu spotkałam się z określeniem "wiszczeć" zamiast piszczeć :P

Przeklenstwa , ale teraz za każde złe słowo płace wyciagam złotówke tak sie umówiłam z córką :P

moi dziadkowie pochodzą z podlasia i rzeczywiście od babci właśnie to słowo znam, ale chodziło mi w tym kontekście o krzyk, wrzask, piszczenie to raczej łagodna wersja

czy wasze dzieci mowią wam wprost jakimi rodzicami jestescie?(chodzi o ocene szczerą)

Wiem wiem :) Mam rodzinę na podlasiu i właśnie krzyk córki nazywają wiskiem :) Pozdrawiam

ja to słowo znam tylko z kafe - wizg, wisk, roznie pisane

ma 2 latka i jestesmy przyaciolkami, chyba zawsze tak bedzie,bledow popelniac nie mam zamiaru

Gościu od zdarzenia z psem, to dość częsta reakcja. Nie wyrzucaj sobie! Miałam psa, któremu zdarzało się oszczekiwać małe dzieci, dużego, gnał do nich i tak długo obiegał ze szczekaniem, póki nie stanęły w miejscu lub ja go nie dopadłam. Zdziwiłabyś się ale bardzo dużo matek, choć przekonanych że pies zaraz... zagryzie dziecko, stawało jak wrytych nie ruszając się, daleko od miejsca zdarzenia. Też nie wiem dlaczego ale widocznie to coś dot. układu nerwowego.

Moje przewinienia: - trzykrotnie nieomal doprowadziłam do tragicznego w skutkach wypadku: raz położyłam niemowlę do przebrania na szafce i zapomniałam o nim na chwilę, ze zmęczenia, wychodząc do drugiego pokoju żeby coś wynieść; - raz zauważyłam w ostatniej chwili że idzie facet z piłą mechaniczną, kosząc nią krzewy a za najbliższym schowało się moje dziecko, niewidoczne dla tego faceta, z porysowanymi okularami ochronnymi na nosie (to on pojawił się zza budowli znienacka i wcześniej nie było go słychać, to on szedł bardzo szybko, był to plac zabaw, biały dzień ale co z tego, ledwo dopadłam dziecka biegnąc sprintem); - wczoraj tu pisałam, weszłam na trzecie piętro, pozwalając dziecku iść wolniej, te wróciło na parter i stamtąd rozpoczęło wspinaczkę po schodach, nad przepaścią, dochodząc do drugiego piętra zanim się zorientowałam.

dzięki za pocieszenie (chodzi o psa), ja wiem, że to była reakcja zupełnie niezależna ode mnie, po prostu tak zareagował mózg na nagły stres, ale chociaż minęło już parę lat to nadal w uszach mi brzmi przerażony krzyk mojego dziecka, mamooo

dalam dziś 2 letniemu synkowi w d*pe 3 klapsy bo nie chciał iść spać i kopał mnie po brzuchu, a jestem w ciąży oczywiście nie specjalnie tylko tak się rzucal żałuję tego

krzyk i nerwy

Zmeczenie=nerwy=krzyk :(

uderzenie w twarz w nerwach wiem nie tłumaczy ale stało sie i nazwanie głupim kilka razy ehhhh curwa ale doprowadza czasem do szału cholera oraz dwie sytuacje takie paskudne co mi utkwiły w głowie to tyle co wiem i zdaję sobie sprawę że źle postąpiłam

nerwy krzyk wstyd się przyznać ale przekleństwa przy dziecku i po każdej "akcji" to okropne uczucie ze "nie nadaje się na matkę " :(

wykrzyczenie "nie kocham cie"

Krzyk - brak cierpliwości - czasem klaps - pokazywanie jak zła jestem na niego. Ale zdaję sobie sprawę że w ten sposób tylko pogarszam sytuację.Moje nerwy tylko nakręcają lub przerażają dziecko a ja mam później ogromne wyrzuty sumienia. Staram się nad sobą pracować i chyba jest troszkę lepiej bo już od kilku tygodni nie dałam się wyprowadzić z równowagi (ale jest czasem ciężko). Na razie nie mam na swoim koncie większych przewinień, ale smyk jest jeszcze mały. Mam nadzieję że nie skrzywdzę go w żaden sposób (chociażby poprzez zbyt surowe lub pobłażliwe wychowanie) i za jakieś 20 lat syn będzie dumny że jestem jego mamą...