kłopotliwa przyjaźń

Cześć. Chciałabym poprosić o pomoc w ogarnięciu pewnej sprawy. Sama już się pogubiłam, może ktoś trzeźwym okiem spojrzy na sytuację, w jakiej się znalazłam parę dni temu? Mam bliską znajomą, w podobnym wieku (za chwilę stuknie mi 30-stka). Poznałyśmy się parę lat temu (studia), jednak nie była to przyjaźń od pierwszego spojrzenia Przypadkiem spotkałyśmy się po ukończeniu studiów, świetnie nam się rozmawiało - potem były kolejne spotkania... i kolejne. Byłam wtedy w ciąży. Miałam sporo czasu. Po urodzeniu dziecka spotykałyśmy się dalej. Inicjatywa wychodziła raczej ze strony koleżanki, ja nie oponowałam - skoro i tak idę z dzieckiem na spacer, to dlaczego ona miałaby do nas nie dołączyć? To był czas, kiedy rozstała się z facetem. Potem parę razy jeszcze mieli dać sobie szansę, jednak zawsze coś im stawało na drodze (z reguły ona sama i jej wygórowane wymagania - facet jest bardzo dobrym człowiekiem, tylko prostym no ). Poczułam się w obowiązku podnieść ją na duchu. Pocieszałam, radziłam, próbowałam rozbawiać. Nasze spotkania kręciły się wokół jednego tematu - jej cierpienia po rozstaniu, "jak on mógł?!" itp. Niby bratnie dusze, mentalne siostry!a coraz częściej jej nie rozumiałam (typ "księżniczki", facet był karany fochem i wyrzucaniem z domu z takich powodów, na które nawet ja - wrażliwiec, bym nie wpadła). Przekazywałam jej mój punkt widzenia, ale nie bardzo jej się to podobało. Naskakiwała wtedy na mnie, w konsekwencji po prostu wysłuchiwałam co ma do powiedzenia, współczułam złego samopoczucia i na tym się spotkanie kończyło. Za każdym razem miała do powiedzenia to samo, analizowała nawet te same sytuacje... Było jej na tyle źle, że zaczęła dzwonić. Jeśli zaliczyłyśmy wspomniany spacer - dzwoniła wieczorem. Wiedziała, o której kładę dziecko spać i dzwoniła wtedy. Rozmowa ok. 2h, oczywiście tematem przewodnim dalej było jej cierpienie i analizowanie zachowań jej eks, jego słów etc. Jeśli spaceru nie było - dzwoniła już od rana. Wiedziała kiedy dziecko ma drzemkę, więc zazwyczaj dzwoniła wtedy. Odsuwałam obowiązki na bok, bo potrzebowała pogadać. Później dzwoniła już od 8... czasem parę razy pod rząd. Nie przeszkadzało jej marudzące w tle dziecko, ani to, że zniecierpliwionym głosem mówiłam wprost, że nie bardzo mogę gadać. "Ok, to zadzwonię wieczorem." A przecież oprócz dziecka mam jeszcze męża.

Mówiłam, że mąż ma urlop i chciałabym z nim spędzić ten czas - wydzwaniała po staremu, od rana po kilka razy, a potem w smsach robiła mi wyrzuty, że nie odbieram i mam zadzwonić od razu jak odczytam wiadomość. Dzwoniłam z pytaniem "stało się coś???", myślałam, że coś do niej dotrze - "no w końcu! słuchaj, ON napisał to i tamto... jak myślisz..." i znowu to samo. Wspominanie krzywd i ogólne rozmowy jacy to faceci są źli i żaden na nią nie zasługuje. Mąż się zaczął wkurzać, bo zobaczył jak nasza relacja wygląda - ja zamiast z dzieckiem czas spędzać wiszę na tym telefonie, a wieczorami on już śpi kiedy ja dopiero kończę rozmowę/jej monolog. Kiedyś powiedziałam jej, że po porodzie dziwnie kłuje mnie w brzuchu. Koniecznie miałam iśc do lekarza, ok, miło, że się troszczy. Dopytywała co z tą wizytą, powiedziałam, że jak będę "po" to powiem jej co i jak. Chociaż wcale nie czułam, że chcę aby angażowała się w ten temat. No ale. Musiałam przełożyć wizytę-mama miała zaopiekować się dzieckiem moim, ale się rozchorowała. Koleżanka uznała, że szukam wymówek i obraziła się na mnie! Nosz kur... Weekendy spędzała z reguły w domu, miała dużo wolnego czasu na swoje cierpienie, w związku z tym zaczęła wymyślać nam wspólne wypady - a to 3 dni nad morzem, a to gdzieś nad jakimś jeziorem... W sensie ona+ja+moje dziecko. Z mężem miałam tylko pogadać czy nas tam zawiezie Tak mało czasu spędzam z nim, że wyjaśniłam jej, że wolałabym ze swoją rodziną gdzieś skoczyć(jak już będzie nas stać), że nie lubię bez niego, no ale znowu się obraziła. Bo chciała dobrze, żebyśmy miały czas dla siebie i na pogaduchy (w sensie ona będzie wałkować temat eks, a ja będę współczuć), a ja ją olewam. Zaczęła wypytywać o moje dzieciństwo, znajomych, nawet o ich problemy! Przy czym średnio angażowała się w moje. Chciała poznać moich rodziców, znajomych, naciskała abym ja poznawała jej... A przecież przez to, że jest tak absorbująca nie mam czasu nawet na innych SWOICH znajomych. Zaczęła mnie po prostu MĘCZYĆ. Częściej przejmowałam jej smutek, z wesołej dziewczyny zrobiłam się zmęczoną, zdołowaną babą. No i stało się-napisałam jej ostatnio, na jej 3 smsy o treści "dlaczego nie odbierasz??? martwię się!", że nie ma o co, bo po prostu byliśmy z mężem u znajomych i nie siedziałam tam z telefonem przy tyłku, dlatego dopiero teraz odpisuję i tyle. I że nie za bardzo mam czas-przecież mam niemowlaka w domu, ten dom na głowie swojej głównie, męża zaniedbanego przeze mnie i brak czasu na innych znajomych. Nawrzucała mi, że rozumie doskonale co miałam na myśli - skoro ja mam ją w D, to ona mi powie prawdę - jej też nie zależy na naszej znajomości. A poza tym jestem nieudacznikiem życiowym - mówię o marzeniach, a ich nie realizuję (mówię np. że chciałabym w przyszłości taki a taki kurs zrobić, no ale teraz nie stać nas za bardzo i już), a jej koleżanki mają każda 2 dzieci i mają co chcą, w dodatku z uśmiechem na twarzy. Cóż, ciężko się uśmiechać w towarzystwie osoby, która wiecznie smęci ;-) No a że nie mam czasu? Ona jakoś pracuje i ma czas, poza tym jej koleżanki (te od 2 dzieci) też mają czas i że mam się ogarnąć, bo do niej takie tłumaczenie nie dociera. Wkurzyła mnie strasznie. Jak wytłumaczyć bezdzietnej singielce różnicę między jej życiem a moim?? Czy to jest przyjaźń? Czuję ulgę od tych kilku dni, kiedy przestała się odzywać, obrażona... HELP!!!

dziwne.co zamierzasz

Przecież rozwiązanie nasuwa się samo: definitywnie zerwać tę znajomość. Szczerze mówiąc, dziwię się, że tak dużo czasu jej poświęcałaś, mając rodzinę.

Miałam kiedyś taka koleżankę, też poznałam ją na studiach. Potrafiłam do mnie do pracy zadzwonić 7 razy. Normalnie myślałam ,że mnie cos trafi. I też ciągle wymyślała jaki ten jej ex jest zły i co jej nie zrobił. Miałam jej tak dość , że napisałam jej maila w którym stwierdziłam ,że widziały gały co brały, bo ten facet od studiów nic się nie zmienił i ,że juz wtedy wiele osób próbowało ją uświadomić jaki on jest. Napisałam też ,że nie wszyscy faceci są tacy. I na ,że mam męża synów i ju z naprawdę nie mam ochoty na takie zabawy jakie ona wymyśla. Sama dała mi spokój , ja naprawdę nie miałam już siły sluchać tego samego co ileś lat wcześniej. Wydawało mi się ,że ludzi dorastają , patrzą na sprawy inaczej , a nie jak nastolatki. Takie znajomości są strasznie męczące.

bezdzietna singielka nie zrozumie nigdy zameznej matki;) po pierwsze nie mamy czasu na godzinne telefoniczne rozmowy, po drugie nie kreca nas zyciowe telenowele kolezanek, bo rowniez zwyczajnie nie mamy na to czasu, po trzecie mamy swoje obowiazki. Ja bym ja zwyczajnie olala bo wydaje mi sie ze w tych smsach pokazala Ci naprawde co o Tobie mysli. Dla kogos kto jest dla Ciebie malo wazny poswiecasz ludzi, ktorzy sa najwazniejsi tzn meza i dziecko. Olej, zwyczajnie olej.

Ojejku jejku jakie Wy zapracowane i lepsze od bezdzietnych. Nie chce Wam życzyć źle, ale różnie w życiu bywa i Wam rozstanie rozwód też grozi, a wtedy zobaczycie jak bardzo potrzebne są bliskie osoby. Wlazła Ci na głowę bo jej na to pozwoliłaś. Trzeba wyznaczać pewne granice, poprzez nieodbieranie telefonów, bądź asertywność. Nie cierpię takich matron, których życie toczy się wokół mężusia i dzidziusia, a inni nie istnieją. Ja mam dzieci i mam czas wysłuchać koleżanki, mam czas gdzieś z nimi wyjść i nie uważam, żeby mąż lub dzieci czuły się zaniedbane. Tak to jest już ze zranionymi-szukają dobrej duszy, w której by znalazły oparcie. Sama miałam koleżankę i wysłuchiwałam dzielnie pół roku o jej eks, a byłam zaraz po porodzie. Ona mnie też wysłuchiwała, zanim zostałam mężatką. Fakt, że chce poznać Twoją rodzinę i Twoje problemy tylko dobrze o niej świadczy, chce mieć przyjaciółkę od serca. Docenisz przyjaciółki dopiero jak zacznie Ci się małżeństwo walić, albo zaczną się problemy.

Hehe..a ja miałam odwrotnie. byłam wtedy jeszcze singielką, a moja przyjaciółka wyszła za mąż. Co mnie po plecach klepała, żebym się nie martwiła, bo kiedyś do małżeństwa dorosnę (:D) i napewno w końcu wyjdę za mąż.W jej małżeńskim raju zaczęły się problemy, wychowanie dziecka ją obciążyło. Ja robiłam karierę i nie miałam czasu wysłuchiwać, że mąż znowu nie sprząta, czeka na gotowe, a z dzieckiem siedzi uwiazana. Tak sie wywyzszała, jaka ona dorosła, a ja nie.jaki finał? ja mam mieszkanie, dobrą prace, ona mieszka z mama zyjac z alimentów.

Ale ja wiem, jak ważne są bliskie osoby - masz rację, może mi się (odpukać) życie zawalić i będę potrzebowała wsparcia. Ale już teraz jestem pewna, że nie obarczę nikogo swoją osobą i swoimi problemami zawsze wtedy, kiedy będę chciała - ale wtedy, kiedy i te osoby będą mogły poświęcić mi czas i uwagę. Dzieciatej koleżance nie miałabym sumienia wypełniać sobą każdej wolnej chwili... Poza tym mam innych znajomych, normalniejszych, sama nigdy nie byłam i raczej nie będę w potrzebie ;-) Wyznaczanie granic ciężkie dosyć było - wtedy, kiedy chcesz takiego bluszcza przystopować - on się obraża i gra na emocjach. Poza "mężusiem i dzidziusiem" uwielbiam spotkania z innymi, lubię się od czasu do czasu zresetować, ale przez tę koleżankę zwyczajnie nie miałam już dla innych czasu. Rozumiesz? Wiem, co chciałaś mi uświadomić, poniekąd masz rację. Ale przyjaźń chyba pojmuję nieco inaczej...

"Fakt, że chce poznać Twoją rodzinę i Twoje problemy tylko dobrze o niej świadczy(...)" No moje problemy raczej średnio ją interesowały... wypytywała o znajomych, ich sytuacje rodzinne, moje problemy chyba nie były dla niej zbyt fascynujące ;-) Zresztą, i tak co bym nie powiedziała to rozmowa zbaczała na temat JEJ problemów :-) Dziś sobie raz jeszcze wszystko przemyślałam. Cudownie mi bez niej. Z mężem się pokochałam wieczorem, z koleżankami z byłej pracy byłam wczoraj na piwie, napisałam do paru znajomych, dla których nie znalazłam czasu przez jej wydzwanianie każdego wieczora... Uśmiecham się częściej i tak już zostanie. Olewam, dzięki wszystkim za (p)odpowiedzi :))))))