Porod i pierwsze dni to byly dla mnie najmniej emocjonujace chwile w zyciu

tak naprawde marzylam tylko aby sie porzadnie wyspac i aby kazdy dal mi spokoj prynajmniej na dwa dni nie wiem dlaczego kazdy mi wmawial ze' posikam' sie ze szczescia

wiem o czym mówisz....takmowily te które nie rodzly lub te które porod maja dawno za sobą.... ja chcilalam styrasznie spac....a Ty?

ja marzylam aby nikt mi nie zawracal glowy, aby pielegniarki i rodzina wrecz zniknely tak ssamo nie rozplynelam sie z milosci na widok dziecka

Autorko mialam to samo,poza tym milosc do dziecka przychodzila stopniowo z kazdym dniem,nie mialam jakiegos wylewu uczuc wraz z porodem,zaraz mi jakas nawiedzona napisze ze to pewnie depresja poporodowa

dla mnie to jednak był jakiś szok...ale taka prawdziwa miłość do dziecka przyszła znacznie później, jak już jakoś to wszystko sobie w głowie poukładałam, poczułam się pewniej jako matka, jakoś sobie życie zorganizowaliśmy we troje...

Tak jak opisujecie miałam po pierwszym porodzie. Po drugim zupełnie inaczej: euforia, poczucie głębokiego szczęścia, zalew miłości do dziecka i uczucie nieskończonych sił. Urodziłam kilka miesięcy temu a takie samopoczucie się w sporej mierze utrzymuje. Czyli można i tak i tak to przeżyć :)

A ja "posikałam się" ze szczęscia bo w końcu urodziłam :D Serio...ciąża i poród to masakra dla mnie były.A widok maluszka już "na zewnątrz" sprawił że była baaaardzo szczęsliwa :P Pozdrawiam!

mnie dopadł baby blues, tak 2, 3 tygodnie, to trwało...ale to podejrzewam że głównie dlatego, że jak mały miał ok. 2 tygodni, to zaczął mało spać w dzień i musiałam go ciągle taszczyć na rękach i tak cały dzień...

a po jakim czasie zaczelyscie wspolzyc zmezem?po porodzie

no coż wszystko zalezy od nas samych, i zaczyna się tu w głowce:) i jesli nie jest to decyzja: -meża -tesciowej -ciotki -matki -babci itd... by miec dziecko-to nie ma problemu z pokochaniem go. ja moją dwójkę kocham nad życie i są tylko moje:)