jak to jest być samotną

Całe życie kogoś miałam, nigdy właściwie nie byłam sama. Teraz zastanawiam się, czy nie spróbować żyć samotnie, ale trochę się boję, jak to będzie. Czy ktoś anonimowo może się podzielić refleksjami?

masz samochod? albo dom?

do d**y

a co to za różnica, czy mam? I czemu do d**y? Ja czuję się dziwnie niesamodzielna (nie wiem, jak inaczej to nazwać) przez to, że ciagle z kimś i zaczyna mi to przeszkadzać.

Samotność jest fajna jeśli nie przedawkowana. Spróbuj się gdzieś wynieść na jakieś trzy miesiące, to zobaczysz. Postaraj się o jakiś wyjazd z pracy, czy coś w tym stylu.

jest jest dobre.... swoboda w mieszkaniu :-D Ale niec poza tym... :-(

pomaranczlala, dobry plan, dzięki, nie wiem czemu na to nie wpadłam - od razu pomyślalam, że muszę pogadać i "zrobić sobie przerwę", a faktycznie można łagodniej. Dzięki!

jest super pod warunkiem, że masz kasę i ciekawe życie. wtedy jest nawet lepiej być samej. chociaż ja piszę ze swojej perspektywy- mam inny charakter- i mieszkanie z facetem mnie męczy nawet jak jest cudowny pod każdym względem.

np teraz od roku się z kimś spotykam i odwlekam następny etap jak moge, bo najbardziej lubię ten stan, że spotykamy się od czasu do czasu, ale nie codziennie i każdy ma swoje życie. taki układ mi najbardziej odpowiada.

O właśnie. Jak się ma kasę, to jest dużo łatwiej, bo jest pełna niezależność i można ustawiać życie pod kątem swoich kaprysów. Z czasem i tak potrzeba czyjejś obecności.

Może na jakieś kaprysy nie mam, ale kredytów też brać nie muszę, więc to nie to. Boję się po prostu, że teraz jestem ciekawa nowego i mam jakiś gorszy czas, rozstanę się a potem okaże się, że to zupełnie nie to. Chciałabym po prostu zobaczyć, jak to jest być samą, kiedy można sobie pozwalać na wszystko i nie myśleć o drugiej osobie. Z drugiej strony nie wiem, czy to dobry powód, by zrywać, bo jest nam dobrze - bez fajerwerków, ale po kilku latach to chyba normalne?

skoro zawsze miałaś kogoś to nie dasz sobie rady sama przedewszystkim psychicznie

aż tak źle?

z perspektywy czasu uważam, ze wspaniale jest być samej, ale po 2 warunkami- mieć kase i nikogo nie kochac, w sensie za nikim nie tesknic. teraz jestem w związku, z chwila przerwy i ten bol był nie do zniesienia, ale milo wspominam czasy, jak jeszcze nie kochałam i robiłam co chciałam.

Czyli jednak życie w związku wygrywa u Ciebie?

Ja osobiście jestem samotna i stan jest dość kiepawy, za długo to trwa, jednak dobrze jest mieć drugą osobę obok siebie.

W żadnym razie nie zrywaj z takiego powodu! Tylko wyjedź gdzieś do pracy, np. na wakacje przyszłe, na jakąś wymianę, czy coś takiego. Albo studia w Paryżu. :)

Dzięki Pomarańczlala, na studia to może już jednak za późno trochę : ) Ale coś w tym stylu wykombinuję, drzwi mi otworzyłaś :)) Niby takie proste, a nie wpadłam na to!

wygrywa bo go kocham bardzo, ale jakby nie ta milosc, to lepiej by mi było samej.

jak byłaś zawsze z kimś to możesz nie wytrzymać tego szczególnie, że jesteś kobietą. Kobiety są raczej stadne i nie potrafią długo być same szczególnie gdy już były w związku.

a ile masz lat koko?

Nie ma sprawy. Cała przyjemność po mojej stronie. :)

jestem przed 30 :P także już by jednak było miło kogoś poznać. Pomarańczlala dobrze prawi, gdyby to była samosia.pl, toby się to oznaczyło jako najlepszą odpowiedź:P

28-29? Dobry wiek, trafi swój na swego, dzisiaj nie średniowiecze.

Niby tak, ale to niestety ten wiek, kiedy lawinowo chodzi się na śluby znajomych i to nie nastraja optymistycznie:P Ale jeszcze nie powód do paniki. Co nie zmienia faktu, że samotność się nudzi i autorce nie polecam, wyjazd załatwi sprawę, pozwoli się stęsknić i przemyśleć to i owo : )

Niby dlaczego ma sobie nie poradzić psychicznie?:D Nie każda kobieta to ofiara losu, której sens istnienia wyznaczają jedynie męskie kalesony na których się uwiesi. Ja mam 24 lata i byłam w związkach od 15 roku życia i gdy postanowiłam pobyć sama to czułam się więcej niż swietnie chociaż miałam wcześniej w porządku facetów. To normalne że czujesz potrzebę oderwania od zobowiązań i odpowiedzialności za związek, szczególnie jeśli jesteś z natury lojalną i wierną osobą.

Chyba dotknęłaś sedna problemu, z wiernością i lojanością nigdy nie miałam problemów i chyba się po prostu nie "wyszalałam".

tylko dla mnie wolność oznaczała, że jeśli miałam ochotę na kawkę z nowo poznanym kolegą to szłam, jeśli podobał mi się facet w klubie to bawiłam się z nim całą noc, wyjeżdzałam gdzie chciałam i nie musiałam brać pod uwagę niczyjej opinii ani planów. Bedąc w związku nigdy się tak nie zachowuję więc nie radzę autorce żyby wyjechała sobie, pobawiła się bez ryzyka że facet się dowie poczym wróci jak gdyby nigdy nic. Ale jeśli ktoś potrzebuje wolności po to żeby nadrobić zaległości w prasie i pomedytować nad swoim życiem to ok

E, tak to nie, nie potrafiłabym mu spojrzeć w oczy potem.