co zrobić aby walczyć z efektami po wiecznej krytyce rodziców

Jestem nastolatką, ale nie taką jak normalna dziewczyna w moim wieku, która bez problemu nawiązuje kontakt z innymi lubi spędzać czas z przyjaciółmi czy wiele innych ciekawych i normalnych zajęć. Od kiedy pamiętam byłam osobą cichą i taką która potrzebowała czasu by nawiązać nowe kontakty ale kiedyś nie było to tak silne jak jest teraz. W towarzystwie innych zachowuje się jak dzikus, nie odzywam się nie bawię, nic. Pochodzę z rodziny normalnej ktorą bardzo kocham, jednak od małego dziecka słychałam w kierunku do mnie dość często słowa krytyki, mam starszego brata który w porównaniu do mnie jako nastolatek przyniósł rodzicom wiele kłopotów i zmartwień jednak to się nigdy nie liczyło bo jest chlopakiem i ma takie prawo. Ja zawsze dobrze się uczyłam, nie powiem że byłam święta czy coś w tym rodzaju ale rodzice nigdy nie mieli ze mną problemow jednak zawsze coś było nie tak jak powinno, posprzątałam w domu było źle bo było nie tak jak to wymyślili, byłam małą dziewczynką bawiłam się z koleżankami jednak nie było to w taki sposób jak chciała mama lub z takimi osobami jakimi chciała i ja czułam że nie powinnam tego robić bo mamusi będzie przykro i się nie bawiłam i nigdy nie miałam koleżanek i z tego powodu w domu zawsze slyszałam zobacz jaka ty jesteś żadne dzieci się nie chcą z Tobą bawić popatrz na innych ile koleżanek mają a ty jesteś inna. Zawsze wszystko co robiłam było źle. Ale kiedy próbowałam rozmawiać o tym z mamą ona zawsze mi mówi żebym nie wymyślała i spróbowała docenić to co mam, bo na wczasy jeżdżę, ubrana chodzę, co chcę to mam i zawsze wszyscy mowią że córeczka tatusia jestem i mam co chcę ale nikt nie widzi co dzieje się w domu lub w środku mnie. Na prawdę staram się walczyć z tym wszystkim ale nie potrafię, nie umiem rozmawiać z ludźmi wydaje mi się że jestem za głupia żeby się odezwać, za sztywna żeby się bawić z kimś uchodzę za dzikusa mimo iż bardzo tego nie chcę. Teraz idę fo nowej szkoły i strasznie się boję że nie dam rady i nikt mnie nawet nie polubi za to jaka jestem i że na to nie zasluguję. Walczę z tym ale chyba już powoli się poddaję bo wydaje mi się że to nie ma sensu i to wszystko jest przez to że jestem beznadziejna i do niczego się nie nadaję. Może Wy wiecie co powinnam zrobić, jeśli tak to czekam na Waszą pomoc i bardzo dziękuję.