Milosc z gimnazjum a dorosle zycie

Hej, Mam mały nietypowy problem. w sumie to nie problem tylko dreczy mnie cos, czy to normalne tak sie czuc. W gimnazjum mialam pierwsza milosc, jak pewnie wiekszosc ludzi. On szalal za mna ja za nim, ale nigdy ze soba nie bylismy bo ja sie wstydzilam i glupia bylam i tyle. jak mialam te 14/15 lat to uwazalam ze milosc w tym wieku to na pewno nie przetrwa wiec po co se d*pe truc. Problem w tym ze naprawde mnie do niego ciagnelo, zawsze na niego zerkalam czekalam az cos powie, napisze, przez przypadek dotknie... no i gimnazjum sie skonczylo i nara ;/ teraz jestem juz dorosla, calkiem szczesliwa, mam narzeczonego wspanialego, ale mimo wszystko... czasem mnie najdzie taka mysl a co by bylo gdybym byla z tym pierwszym, jak by wygladal pocalunek, czy mysli czasem o mnie. Czuje sie z tym okropnie bo kocham swojego narzeczonego, ale z drugiej strony do niego jakos nigdy nie czulam takiej... chemii. Czy to normalne? Cos ze mna jest nie tak ze tak mysle????

To są dwie różne miłości,ta pierwszą,niespełnioną zawsze będziesz miec w sercu i wracac do niej wspomnieniami.Z czasem obraz tego pierwszego bedzie wyidealizowany na maksa.Chyba każdy człowiek ma sentyment do swojej pierwszej miłości i nie ważne czy spełnionej czy nie.

Spróbuj zamknąć tamten rozdział. Te sprawy mają tendencję do ciagniecia się czasem przez całe życie, aby doprowadzić do eksplozji w najmniej pożądanym momencie. Niestety, piszę z autopsji.

Heh..Jakbym czytała swoją historię.tylko, że my bylismy ze soba przez jakiś czas,