potrzeba zwierzenia się komukolwiek

Mam 22 lata, a rodzice na nic mi nie pozwalają - nie mogę wyjść wieczorem, nie mogę mieć chłopaka bo nauka najważniejsza, nie mogę wyjechać ze znajomymi na wakacje, jednym słowem traktują mnie jak niedorozwiniętego dzieciaka. Jedyne co mogę to studiować na jednym z najbardziej wymagających kierunków, co uniemożliwia mi chociażby pójście do pracy i finansową niezależność. A skoro biorę pieniądze od rodziców mam słuchać ich. Moja mama dokładnie w moim wieku wyszła za mąż, a mnie traktuje jak dziecko. Powoli tracę nadzieję, że kiedykolwiek ułożę sobie życie, czuję jak wpadam w depresje i mam wszystkiego dosyć. Może niepotrzebnie zakładam taki temat, i tak w moim życiu nic przez to się nie zmieni, ale nie mam żadnej bliskiej osoby, której mogłabym się zwierzyć, a poczułam, że muszę to z siebie gdzieś wyrzucić.

szkoda:(

poszukaj pracy,wyprowadz sie i usamodzielnij,ja tak zrobilem

Twoja matka chce ciebie ustrzec przed losem jaki spotkał ją. To znaczy jaki ona sobie wybrała wychodząc tak wcześnie za mąż i rodząc Ciebie. Pewnie gdyby miała takie warunki jak Ty teraz też nie obarczałaby się rodziną tylko używała życia [ cokolwieki to znaczy] Szkoda tylko, że tak Ci wszystko ogranicza, ale to chyba wynika z tego że Tobie nie ufa. Może obawia się, że jak zaczniesz randkować, wyjeżdżać, poznasz kogoś, zaciążysz i skończysz swoją karierę w pieluchach, kupkach i zupkach tak jak ona.

mozesz podac gg?

Otocz się przyjaznymi Ci osobami, nie bądź sama.

zapewne to prosci ludzie,toksyczni,jedyne co ich usprawiedliwia to ze chca dla ciebie jak najlepiej ale nie tedy droga

kto ma podać to gg?

autorka tematu

autorka się już zwierzyła i sobie poszła przecież cel osiągniety