Obsesyjnie licze kalorie czy to mam powody do obaw

Zacznę od tego, że ważę 46 kg przy wzroscie 162 cm. Ponad poł roku temu ważyłam jeszcze 54-56 kg. Zaczęłam się odchudzać, bo miałam ogromne kompleksy, gdy patrzyłam na szczupłe dziewczyny, na siostrę i na to jak odstaje mi brzuch i 'boczki'. Baardzo dużo ćwiczyłam jadłam przez ok. 4 miesiące 1300 kcal. Gdy osiągnęłam wagę 49 kg przestałam ćwiczyć, jednak nadal liczę kalorie, mam wyrzuty sumienie, jak zjem za dużo, bywa, że mimo iż jestem szczupła patrzę w lustro i nadal widzę te 'boczki'. Martwię się, że to stało się moją obsesją, strasznie wkurzam się gdy każdy zwraca uwagę na moja wagę sugerując, że ważę zbyt mało, co jest dla mnie absurdem. Sama nie wiem czy ze mną jest już coś nie tak... poradźcie...

u mnie tak sie zaczela anoreksja a potem bulimia na ktora chorowalam 10 lat. Mialam nawet ksywe kaloria:) dzis mimo ze jestem zdrowa nadal mam lekka obsesje na punkcie mojego ciala, pilnuje tego co jem, ale staram sie nie myslec obsesyjnie. kalorii w ogole nie licze, patrze. wszystko nalezy jesc, trzeb ajedynie wiedziec w jakich ilosciach i kiedy. idac ta droga gwaranruje ci i pod[pisuje soe wlasna krwia pod tym ze nie masz prawa przytyc. plus odrobina sportu. Liczenie na prawde nie ma zadnego sensu, stresuje i wyniszcza organizm. Powinnas moim zdaniem skonsultowc sie z psychologiem, moze podjac jakas terapie zapobiegawcza zanim bedzie za pozno....

Nigdy, nie wymiotowałam po zjedzeniu czegokolwiek lub nie wymuszalam tego na sile. Teraz gdy wszyscy mi mówią, że wyglądam za 'chudo' chciałabym naprawdę przytyć te 2-3 kg, ale jednocześnie się boję, że gdy sobie pofolguję, to wrócę do wagi sprzed pół roku...

tez bym chciala przytyc pare .ale czemu sie opieram? bo mnie najpierw tyje brzuch a potem na koncu reszta a brzuch ma mala oponke , wiec nie wiem co robic , kazdy sie drze ze jestem chuda itp

bo chudosc jest piekna <3 cieszcie sie!