jestem okropną matką okropną i złą

mój syn ma 3lata, od zawsze był dzieckiem energicznym itp. Dziecko z wpadki, kocham go,ale nie umiem mu dać cierpliwości, wyrozumiałości.. nie umiem, jestem zła dałam go do przedszkola, chociaz nie pracuję, ostatnio jestem w taki stanie, że nie umiem znieść jego histerii, wrzsków, sama ciągle na niego krzyczę, bo nie słucha się, broi, mam dość. Od kilku dni łeb mi pęką, nie mam ochoty na nic, jak przychodzi z przedszkola, to idzie na dwór, sam się bawi do wieczora z przerwą na jedzenie. Jestem zła, przed chwilą odstawił histerię, więc sprałam mu tylek, mąz zabrał go z powrotem na dwór, Jestm potworem

po prostu nie bylas gotowa na dziecko... a dzieci zwlaszcza male bywaja nieznosne, nie masz sie czym przejmowac, dasz rade! ;)

Masz kryzys, dasz rade. Musisz od niego odpocząć wiec przedszkole to super rozwiązanie. Nie jesteś sama, nie tylko Ty nie masz cierpliwości do dziecka ale nie oznacza ze jesteś złą matką!

No najlepszą nie jesteś, tak to jest, jak się bierze na siebie tak odpowiedzialne zadanie, jakim jest wychowanie dziecka. Może zapisz się na jakieś zajęcia odstresowujące, poćwicz oddychanie czy coś, może jakaś rozmowa z psychologiem.

jeszcze trochę, smarkacz podrośnie i Tobie spierze tyłek, więc uważaj co robisz i co mówisz przy nim polecam dobrą książkę o macierzyństwie niechcianym, trudnym " Musimy porozmawiać o Kevinie" - przeczytaj koniecznie może da Ci coś do myslenie i zmienienia swojej postawy wobec dziecka, możesz ściągnąć za darmo

siedzi teraz w soim pokoju drze się wniebogłosy, a ja siedzę w drugim pokoju i tez płacze, z zalu, wsciekołosci, ze jestem tak beznadziejną matką nie umiem go wychować, nie umiem mu dać cierpliwości, nie nadaję się do nieczego.. chciałabym mu dać wszystko co najlepsze, a nie umiem, bo nie mam cierpliwości.. dołuję się, jak widze, jak inne dzieci przytulają swoje mamy, dają im całusy, a ja jestem taka zła

oj tam daj spokój ..wiele matek tak ma . Ja mam dziecko planowane(2,5l) a czasami mam ochote wyjść j***ć drzwiami i nie wrócić .

no to jak tak sobie siedzisz przy komie i płaczesz z bezsilności to przeczytaj ar. z niżej podanego linku, może w nim znajdziesz wytłumaczenie swoich problemów z dzieckiem : http://psychika.net/2009/12/jak-niezaspokojenie-emocjonalne-w.html

No właśnie w tym problem, że wiele tak ma i nic z tym nie robi, a później zdziwienie że dziecko agresywne, nie okazuje empatii, jest okrutne etc. Poszukaj i poproś o pomoc, może masz jakąś matkę w swoim otoczeniu, która świetnie sobie radzi z dzieckiem i poproś o wskazówki, albo idź do jakiegoś specjalisty. Bo co prawda dziecko wyrośnie z tego stanu histerii ale także przepaść między wami się będzie pogłębiać.

ja tez mam wyczekiwanego dwulatka, kochanego oczywiscie, co nie zmienia faktu, ze czasem, a wrecz czesto tez mam nerwa na niego. Wg mnie to normalne, no i tez lubie te chwile, kiedy maly jest z tata/babcia na spacerze. Ale tez staram sie poswiecac mu swoj czas z radoscia, a nie pozbywam sie go kiedy tylko moge. Wg mnie potrzebujesz odpoczynku

mieszkam na wsi, chciałabym znaleźć jakiegoś specjalistę, nie radzę sobie. Po porostu sobie nie radzę.. a co będzie pozniej? kiedy pewnie wykrzyczy mi w twarz, ze mnie nie kocha? jestem przerazonam, jakie mam zycie i co funduję własnemu dziecku

Poszukaj pomocy, jak odzywasz sie do meza?

Ale nie załamuj się, najważniejsze że zdajesz sobie z tego sprawę i chcesz to zmienić. Niestety nie wiem gdzie się zgłosić w takim wypadku, może ktoś podpowie, poszukaj w internecie. Jutro będzie lepiej, nie dawaj się wciągać tylko tym emocjom i jak nadchodzi ''kryzys'' odwracaj natychmiast uwagę i syna i swoją.

po co ci specjalista? nie płacz, jesteś dobra matką, dałaś klapa?przydał siię?masz go dość?norma. mówisz złe rzeczy mu prosto w twarz? jestes normlnym czlowiekiem, ostatnio mojemu roczniakowi wychodzą 4ki-sierpien paskudny, dziecko wyjące, a ja na skraju wyczerpania mowie mu w twarz-mam cie dosc,potem placze synek ci wybaczy, dzieci wybaczają. mnie matka kijem wybila, pasem, i tylko jej darowalam-bo powiedziala: nie radzilam sobie, was 3 a ja po pracy, zmeczona i zla.

No i co w związku z tym, to ma być usprawiedliwienie i wytłumaczenie by nic z tym nie robić? Kobieto, dziecko wybacza, może i wybaczy, nawet zapomni, ale w podświadomości zawsze będzie miał te słowa a to, tak czy inaczej będzie rzutować na jego dalsze życie. Wiadomo że ma się dość częst, gęsto, ale to wtedy wyjdź do łazienki, załóż słuchawki albo włącz dziecku bajkę, by zyskać na czasie, odetchnąć i dojść do równowagi.

z męzem się nie kłócimy, bardzo rzadko jak już i o pierdołę, ale bez wyzwisk czy jakiś tam cyrków.. po prostu mam wrażenie, że ostatnio syn mnie nie lubi wręcz.. odpycha mnie, a ja jestem taka bierna, bo idzie do przedszkola, potem podwórko.. próbuję zachęcić go do zabawy ze mną, ale on woli biegać po podwórku sam nie wiem, co już mam zrobić, brakuje mi konsekwencji, cierpliwości, jestem taka bezradna i czuję się tak beznadziejnie, ze zalę się na forum.. po prostu wszystko mnie przerasta.. mąż wraca o 16 dp domuu, zajmuje się synem, ale on tylko chce być na podwórku.. zabieramy go na basen, kulki.. to nie jest złe dziecko, patrzę na niego i chce mi się płakać, ze tak go niszczę

A nie zachowywać się jak histeryczka i karać dziecko, tylko dlatego że zabrakło cierpliwości :O

dotychczas tak robiłam, zamykałam go w pokoju, sama nie pokazywałam emocji, szłam do pokoju i tam zagryzałam zęby z wściekłosci.. ale dzis juz takie słowa ode mnie padły ze zachowuje się jak komletny idiota i debil, ,mąz zareagował, wziął go na podwórko, pozwolił nam wszystkim ochłonąć.. jestem strszana

Słuchaj macie ciężki okres i potrzebujecie wsparcia, odpoczynku i świeżego spojrzenia. Daj sobie luzu, nie reaguj tak histerycznie, poproś kogoś o pomoc (mamę, siostrę) o opiekę nad małym, wyjdź gdzieś do ludzi, wygadaj się, poczytaj o podobnych problemach (jak dziecko jest w przedszkolu) i sama też możesz dość do równowagi, tylko musisz trochę poświęcić czasu i uwagi.

malo sie dzieckiem zajmujesz i dlatego jest takie niegrzeczne.

poprostu czasami nie ktore bachory zasluguja na porzadne trzepanie tylka !!! przynajmniej ludzie z nich rosna a nie jak teraz obecne dauny debilne nie doj****e nic sie nie martw dasz rade badz bardiej konsekwentna i wez tablety ziolowe na uspokojenie wtedy bedziesz miala w tyle ...jego wrzaski i histerie

A Ty to pewnie z tych co mieli trzepane tyłki i dlatego teraz taka ''poukładana'' jesteś? :O

pytanie: dlaczego chciałaś mieć dziecko ? Wiedziałaś chyba, znałaś siebie przed ciążą, nie ? Wiedziałaś, że masz krótkie nerwy, że jesteś histeryczką, że lubisz jak się tańcuje jak ty grasz. No bo nie wierzę, że nie wiedziałaś, że dla dziecka (każdego!) trzeba mieć całe morze cierpliwości i wyrozumiałości, trzeba być dojrzałym psychicznie, stawiać czoła problemom, a nie uciekać, że trzeba być opanowanym i wiedzieć co się robi. Bez tego krzywdzisz tego szkraba, on niczemu nie jest winien, a właśnie schrzaniasz mu psychikę i pracujesz na samotną, smutną starość. Bez niego.

napisała ze dziecko z wpadki

No przecież napisała że dziecko z wpadki i nie musisz jej tak gnoić, bo dziewczyna zdaje sobie sprawę z sytuacji, trzeba jej pomóc a nie kopać.

jedna kiepska matka rozgrzesza drugą kiepską matkę.... pracuję, zajmuję się domem, zajmuje się dzieckiem i nie raz jestem wykończona, mam wszystkiego dość i najchętniej kupiłabym bilet w jedną stronę do Meksyku, ale nie wyżywam się na dziecku, nie wydzieram na niego mordy, nie oskarżam go o moje niepowodzenia - to że masz gówniane życie autorko to tylko i wyłącznie Twoja wina a nie dziecka i nic dziwnego że już 3 latek Cię nie lubi....

nie kazda kobieta nadaje się na matkę ...takie zycie .

Ty chyba nie lubisz z nim spędzać czasu i on to czuje.

chyba napisałam, że potrzebuję pomocy, tak>? wszyscy sa tacu idealni,ich dzieci, grzeczne, poukładane, a wy macie morze cierpliwości chcę coś zrobić, zalezy mi na dziecku, kocham go, to mało?

nie sluchaj tych klamliwach cippppp bo wlasnie one takie sa udaja kogos kim nie sa udaja udaja udaja to jest ich zycie ....jak puch bo klamliwe