na pasożyta

Ja tam jeżdżę do rodziców, na jeden- dwa dni w tygodniu bo zwykle na noc zostaję, no i stołuję się tam też oczywiście. Tylko problem w tym że bardzo chętnie ugościłabym rodziców u siebie na obiedzie- ale nie, do mnie daleko, korki, bo miejsca parkingowego trzeba szukać a nie ma podwórka więc z dzieckiem tylko na spacer, bla bla... jak 3-4 razy do roku zajrzą na moment to jest dobrze, a że wnuka bardzo kochają i faktycznie dbają o niego to sama muszę ten kontakt organizować. Chociaż wkurzają mnie stale telefony "do dziecka"- z pytaniem "a kiedy do babci przyjedziesz?"... A inna sprawa że pokolenie naszych rodziców miało domy, mieszkania- po swoich rodzicach albo komunalne, nikt nie był zmuszany do zaczynania od zera, kredytów, wynajmowania mieszkania za równowartość pensji minimalnej... ludzi po prostu było stać na życie i na dzieci, mój ojciec kiedyś stwierdził że jak dla niego w czasie komuny była większa wolność słowa- bo jak szef się zachowywał nie w porządku, mógł mu nagadać i iść do innej pracy, a teraz siedzi cicho bo innej pracy nie ma... Nie jestem dzieckiem i wiem że różowo nie było, ale jednak warunki zupełnie inne.

Nie trzeba było należeć do partii, aby mieć samochód. Były talony i były giełdy samochodowe. Rodzice kupili za gotówkę, najpierw 'malucha', a potem zmienili. W PRLu funkcjonowało także coś takiego jak MPK i to całkiem sprawnie i taniej niż teraz. W PGR się wychowałaś, że o tym nie wiesz?

??