prowadzenie domu czy kariera zawodowa

Chciałabym was zapytać o wasze zdanie. Sprawa wygląda tak: niedawno straciłam pracę. Obecnie zajmuję się domem. I bardzo lubię to robić. Spełniam się absolutnie piorąc, sprzątając, gotując itd. Mam trzyletniego synka, który od września uczęszcza do przedszkola. W czasie gdy go nie ma w domu ja mam wolniejszy czas na różne prace domowe, ale też chwilę dla siebie. Taka sytuacja bardzo mi odpowiada. Nigdy przedtem ( czytaj: w czasie gdy pracowałam zawodowo ) nie miałam tak czystego i dopieszczonego mieszkania jak teraz. Problem: mąż twierdzi, że jestem samolubna i powinnam iść do pracy a nie "siedzieć w domu". On też by chciał itd. Nie dostrzega zupełnie pracy włożonej w dom. Uważa, że siedzenie w domu to nic nie robienie. Wmawia mi też, że zostanie w domu nie jest moim marzeniem, bo mi się pewnie znudzi i po kilku miesiącach stanę się nie do zniesienia. Twierdzi, że nie można marzyć o siedzeniu w domu jak to on nazywa. A dla mnie to naprawdę moje największe marzenie. Pragnę zostać w domu i go godnie prowadzić. Chcę być gospodynią domową. Napiszcie mi proszę czy naprawdę jestem samolubna? Czy nie można marzyć o byciu kurą domową? Czy każda kobieta musi się spełniać w pracy zawodowej? Jestem dziwna? Dziękuję za wszystkie konstruktywne uwagi.

siedzą trzy wrony na gałęzi i sie chwalą: pierwsza:ja mam nowy zegarek druga:ja mam krowe trzecia:a ja nic nie mam spotykają sie za dwa dni jedna mowi -ukradli mi zegarek druga mowi -ukradli mi krowe a trzecia :o k***a juz dwunasta trza krowe doić!

normalne kobiety godzą prowadzenie domu i pracę zawodową. Nie rozumiem dlaczego Ty tak nie możesz

bo tak to jest niemieckie trzy "K", Kinder, kuche, kische, dziecko, kuchnia i kościół, a jak osiągniesz wiek, w którym staniesz się nieatrakcyjna i za stara dla męża, wymieni cię na młodszy model, bo jako służąca będziesz już niewydajna. Potem możesz zostać prostytutką, bo na starej piczy, młody fiut się ćwiczy

a emerytura z czego?

to podpisz z mężem umowę o pracę, niech ci opłaca ZUS, wypłaca pensję i sprawa załatwiona, nic na gębę, na papierze białe na białym, jak mawia słynny prezes

Jest wiele kobiet, które zajmują się domem nie pracując zawodowo. Tak też miał mój mąż w swoim rodzinnym domu, bo jego mama tez w pewnym okresie swego życia została w domu. Nawet w naszym otoczeniu jedna z koleżanek również pracuje w domu. On niby to widzi, ale zupełnie nie akceptuje. Wydaje mi się, że kobiety pragnące prowadzić ognisko domowe są krytykowane tak trochę : bo tak i już. Jak to? Chcesz siedzieć w domu? Nic nie robić? Takie myślenie jak o nierobach. Jak to ktoś wyżej napisał, że przecież "normalne kobiety" potrafią to połączyć. Zupełnie tego nie rozumiem. Przecież w domu zawsze jest coś do zrobienia. Nie zauważyłam piętnowania kobiet, które marzą o pracy zawodowej. Wręcz przeciwnie. Wszyscy im dopingują, aby jak najszybciej wyfrunęły z domu do biura itp. Natomiast te, które jak ja maja odwrotne marzenia są wręcz wyśmiewane. Od razu skojarzenia ze starą, zapuszczoną babą. Cóż. Ja mam zupełnie inne wyobrażenie prowadzenia domu. Widać jednak nie wszystkie marzenia się spełniają.

Ani prowadzenie domu ani kariera zawodowa! Nadal nie macie dość tego świata poyebanego? tych głupich zasad? pędu za kasą i karierą? dość! JEST ALTERNATYWA http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=5713368

a gdyby to twój mąż zdecydował się "prowadzić ognisko domowe", a Ciebie wysłał żebyś zarabiała na całą rodzinę to zgodziłabyś się na to?

"Spełniam się absolutnie piorąc, sprzątając, gotując itd" skoro masz tak niskie potrzeby, to siedz na tylku w domu widocznie twoim szczytem ambicji jest miec pieknie dopieszczone mieszkanie, chociaz satysfakcje z tego bedziesz miala, bo na nic wiecej liczyc nie mozesz oczywiscie, ze jestes samolubna, w koncu ktos (czyt. maz) musi zapracowac na to bys ty mogla sie spelniac jako kura domowa

Moze idz do pracy na pół etatu, to będzie najlepsze rozwiązanie. Bedziesz miec czas aby zając sie domem, ale nie bedziesz w tym domu cały czas siedziec i mąz sie przestanie czepiac. A jak dawno temu straciłas prace?

Kilka kwestii do wyjaśnienia: nigdy nie ukrywałam przed mężem, że chciałabym być w domu. Od początku naszego małżeństwa. On chyba traktował to zawsze jako żarty. Mimo to mój staż pracy do tej pory wynosi 15 lat. Były to różne zajęcia, jedne fajne inne mniej. Ostatnia praca naprawdę dawała mi satysfakcję i ja lubiłam. Ale to nie było to co chciałabym robić do końca życia. Mój mąż natomiast zawsze miał wysokie ambicje zawodowe i piął się po szczeblach kariery dość skutecznie trzeba przyznać. Wiązało się to z wyjazdami, szkoleniami, a także "ukochanymi" imprezami integracyjnymi. Ja w tym czasie nie robiłam mu wyrzutów, że spełnia swoje marzenia. Teraz on tez zadał mi pytanie, które padło wyżej: a może to on zostanie w domu itd.? Przecież to argument nie do przebicia. Oczywiście, ze stoję na pozycji przegranej. Mam siedzieć cicho iść do pracy ( którą pewnie nawet polubię ) i łączyć prace zawodowa z pracą w domu bo tak robi większość. Co do zarzutu, że marne te moje ambicje - ja nie oceniam kobiet, które przedkładają firmowy uniform nad ścierkę do kurzu. Jeśli ktoś się spełnia w banku, za biurkiem, w redakcji itd. jego sprawa. Ja bym się udusiła. Fajny pomysł z tym zusem :) Myślę, że feministki by mnie zjadły za te moje poglądy. Ale naprawdę podoba mi się model rodziny sprzed lat, kiedy to mężczyzna był głowa rodziny i zarabiał na nią, a kobieta zajmowała się domem. A wszystkich złośliwych proszę o wyłączenie wyobraźni. Nie jestem gruba, stara i zaniedbana. Wręcz przeciwnie. Nigdy nie byłam bardziej kobieca niż teraz.

wybacz ale nie chcialbym, zeby moja zona po parunastu latach powiedziala mi, ze to teraz tylko JA mam zarabiac, bo ona woli tradycyjny model rodziny

No cóż, na szczęście nie jestem twoją żoną. Pozdrawiam

Ja Cie rozumiem:) szkoda, ze teraz takie czasy, ze kobiety niezbyt moga sobie na to pozwolic, bo albo sytuacja finansowa im na to nie pozwala, albo mąż i otoczenie ktore je napietnuja z tego powodu

Cóż - nie rozumiem problemu. Mąż ma rację - spełniasz się jakiś czas ale potem będziesz sfrustrowana... no chyba, że totalnie brak Ci ambicji. Ja pracuję zawodowo - mam czas i dla siebie i dla domu. O dom dbamy oboje, mamy czyściutko, pachnąco, wszystko zawsze ładnie zrobione :) W kuchni uwielbiam siedzieć, gotuję fajne obiady, piekę ciacha. A w weekendy robimy sobie przetwory. Poza tym chodzimy do kina, czytamy książki, ja mam czas i na kosmetyczkę, fryzjerkę i na babskie spotkania. Mąż też czas dla siebie ma. Czasem na weekendy wyjeżdżamy (raz w miesiącu), co tydzień chodzimy do teatru, kina albo do restauracji ;) Wszystko się da... ale Ty po prostu jesteś leniwym babskiem, które lubi być utrzymanką. Nie dziwię się, że mężowi się to nie podoba.

Jak cudowenie, ze są jeszcze takie kobiety jak Ty, taką żonę nosiłbym na rękach, jesteś wspaniała!

A masz jakieś pasje?

zawsze marzyłem, żeby mieć taką kobietę jak Ty i ciągle takiej szukam. Może jestem staroświecki ale właśnie tak wyobrażam sobie moją rodzinę - gdzie kobieta zajmuje się domem, dziećmi i całym tym ogniskiem domowym. Żeby było jasne - nie jestem typem paniska co to przychodzi po pracy i czyta gazetę, naprawdę bardzo cenię kobiety, które zajmują się sprzątaniem, gotowaniem, prasowaniem, dziećmi, uważam, że to jest dużo trudniejsze zadanie niż zwykła etatowa praca. Mam 33 lata, dom z ogrodem ale niestety wśród kobiet, które spotkałem nie było takiej, która popierałaby taki jak Ty model rodziny. To nie jest tak, że inne modele są gorsze ale dla mnie najlepszy byłby właśnie taki. Wracać do domu gdzie czeka na mnie uśmiechnięta i kochająca żona, w którym pachnie pieczonym ciastem, wieczorem przytulać żonę przy lampce wina w ogrodzie, bawić się z dziećmi, podziwiać kwiaty w ogrodznie o które ona dba. Mam na tyle szczęścia aby zapewnić materialny byt takiej kobiecie i dzieciom....ale nie mam takiej kobiety. Dużo szczęscia Ci życzę.

każdy żyje jak chce, jak jednak chcę pracować

to jest luksus na który nie każdy może sobie pozwolić, ale wiele kobiet marzy tylko o tym by nie pracowac, ja tego nie rozumiem, tym bardziej ze twoj syn chodzi juz do przedszkola skoro mąż ci to wypomina to chyba nie macie az takiej super sytuacji, poza tym pomysl sobie bedziesz miala zero kontaktu z innymi ludmi, bedziesz zyla tylko zyciem swojego meza i syna

Kobiety chca pracowac, zeby miec zabezpieczenie na przyszlosc, a wcale nie dlatego, ze kochaja robic kariere i praca jest dla nich najwazniejsz. Pracuja, bo sa madre, bo wiedza, ze w zyciu roznie bywa i ze bezpieczne zycie u boku meza moze sie kiedys skonczyc. Co zrobisz ze soba i ze swoim zyciem, jezeli np. po 50-tce maz cie zostawi dla innej kobiety albo umrze? Z czego sie utrzymasz? A co zrobisz potem bez prawa do emerytury? W zyciu trzeba byc przygotowanym na rozne sytuacje. Samo "lubienie" czegos nie oznacza, ze to jest rozsadne. Powiem ci jeszcze jedno. Dla mezczyzn czysciutkie, pachnace, wypielegnowane mieszkanie nie jest z reguly tak wazne, jak madra zona, z ktora jest o czym rozmawiac. Siedzac w domu nie masz kontaktu z wieloma rzeczami, a tym samym twoja wiedza ogranicza sie to spraw codziennych. To co zrobilas jest malo rozsadne, niestety.