zwyczajna wypowiedź zwykłej mamy

rozczula mnie moje dziecko..każdego dnia....coraz bardziej. Gdy widzę jej uśmiech, radosć z bycia razem, igraszki, pieszczoty, wspólne odkrywania świata..jej szczery uśmiech, to że każdego dnia zasypia szczęśiwa i budzi się tak samo. W normalnymzwykłym domu, gdzie nie brak jej uczucia i uwagi. Gdzie dni są podobne do siebie, zabieganie, problemy, zmartwienia, ale..ale jesteśmy i jesteśmy razem. Każdego dniadziękuję Bogu że jest zdrowa, że jeteśmy razem. Nie potrzebuję dzisiaj niczego więcej. Dzisiaj doszłam do wniosku prostego - mam wszystko. Wiem, że kiedyś to stracę, bo nic nie trwa wiecznie...ale dzisiaj.... Dziękuję. Mama 36 lat

każdy umrze

Ale Ci się zebrało :D moze książkę napisz :p

i tak powinna mówić każda mama :) ja też uważam, że moja córka to moje całe szczęście

Kobieto, nie jesteś zwyczajną mamą, bo zwyczajna mama, taka statystyczna w Pl, nie ma tego poczucia bezpieczeństwa żeby móc pisać tak jak ty. Cieszę się że masz dobrze. Jednak nie wszyscy mogą podzielać takie odczucia i gdy sugerujesz że czegoś z tego powodu nie doceniają, czy chcą za dużo (ach, te fanaberie żeby opłacić rachunki, nie zrujnować się w aptece, nie zostać wyrzuconą z pseudopracy na śmieciówce bo dziecko znów chore), to po prostu grzeszysz brakiem wyobraźni, empatii, wiedzy o tym co się dookoła dzieje. P.S. W moim mieście przez pierwsze kilka lat nikt nie porzucił dziecka w oknie życia. Tymczasem w ostatnich miesiącach takich dzieci było już troje.

Ja też nie mam poczucia bezpieczeństwa szczególnie że właśnie wywalili mnie z roboty. I nic że pracowałam do dnia porodu. Moja córcia też mnie rozczula i jest dla mnie ogromnym pocieszeniem w chwilach zwątpienia. Uwielbiam każdą chwilę z nią spędzoną mimo że niejedna wizyta w aptece też mnie rujnuje:)

tylko się nie zesraj :O

ja mam dwójkę cudownych dzieciaków i też jestem mega szczęśliwa.... aktualnie niczego mi nie brakuje.... każdego dnia dziękuję Bogu za to co mam, przede wszytskim za to że mam zdrowe dzieci i świetnego męża. Przykro mi że inni mają gorzej.... ale co mam zrobić... mam się użalać w imię solidarności w wami? bo zarzucicie mi brak empatii??? śmieszne... mam wszystko, mieszkam w PL, i cieszę się tym.... wiem że życie bywa przewrotne i jutro może być zupełnie inaczej ale dziś jestem HAPPY! a dzieci sa dla mnie cudem!