Lata 90 złe wspomnienia

racja

Ja jestem rocznik 90. Uważam ,że kiedyś było łatwiej. Mam 4 rodzeństwa 4 braci. Tata pracował na kopalni , a mama w sklepie odzieżowym. Mieszkaliśmy w 4 pokojowym mieszkaniu z balkonem w kopalnianych blokach. Mieliśmy samochód niczego mi nie brakowało miałam własny pokój mase zabawek tak samo bracia duże paczki na świeta tata miał różne bony. Nie odstawalismy niczym od mieszkających w pobliżu osób. A dziś mam 23 lata mieszkam z mężem na 40 m 2 , dopiero niedawno udało nam się dostać 70 m2 do remontu. On jest w wojsku ma 4 tys ja w biurze 2 tys i w sumie tak po prawdzie nie wyobrażam sobie mieć 5 dzieci. Nad jednym sie grubo zastanawiamy ale to jak już to wieksze mieszkanie wyremontujemy i skonczą sie wydatki z ładowaniem w to mieszkanie. Dziś jest wszystko droższe ciężej zdobyć mieszkanie i są takie perspektywy jakie są nie ma szału. Wydaje mi sie że kiedyś było szczęśliwsze życie nie było takiego parcia wyścigu szczurów. Teraz każdy patrzy na swoją d**ę byle by mieć jak najwiecej takie jest moje zdanie.

Lata 90 w Polsce. Rzygać się chce na samo wspomnienie tamtych czasów.

Wcale nie było wtedy tak różowo, łatwo i szczęśliwie. Teraz jest drożej ale to wtedy była większa inflacja niż dziś, z mieszkaniami nie było wcale tak wspaniale, też były drogie. Większość polaków żyła z ołówkiem w ręku i liczyła każdy grosz. Wyścig szczurów także istniał. Co do dzieci, to im większa bieda tym więcej dzieci taka jest prawda, to ludzie z nizin społecznych, których na dzieci nie stać mają ich najwięcej. Tak było kiedyś, tak jest i teraz. Nie idealizujcie lat 90, wcale nie były takie fajne, Polacy naprawdę cierpią na amnezję. Zawsze było dobrze tylko nie teraz. Było biednie, szaro,smutno, ponuro, przygnębiająco i brudno. Większość zwykłych Polaków miała ciężkie, smutne i szare życie. Pełno smętnej szarości, i smutku tak wyglądały lata 90 w gorzej rozwiniętej częśc***olski.

To były koszmarne czasy. Może były tylko złym snem. Ludzie zapomnieli o inflacji, padających zakładach, przestępczości, galopującym bezrobociu,chamstwie, chuligaństwie, rozwarstwieniu społecznym, zacofaniu, pijaństwie, braku perspektyw i pieniędzy, brzydocie, szarości i siermiężności. Dziwią mnie te zachwyty nad tamtymi czasami, pod pewnymi względami może i było lepiej ale na pewno nie aż tak różowo i wspaniale jak to wiele osób pisze.

up

Było po prostu inaczej :) Ja pamiętam dobrze te czasy, wspominam je zresztą dobrze, bo byłam młoda, miałam fajnych ludzi dookoła i świat stał przede mną otworem, ale nie ukrywam, że pod niektórymi względami zazdroszczę dzisiejszej młodzieży wchodzącej w życie: masz 18 lat i jesteś z biednej rodziny to możesz za pośrednictwem agencji wyjechać do UK na wakacje, możesz poszukać na gumtree pracy na wakacje. Kiedyś w zasadzie też było można, ale dostęp do informacji znacznie trudniejszy, pracy mniej i to naprawdę - nie było łatwo ot tak załapać się na kelnerkę w miejscowości turystycznej. Dzisiaj trudno o pracę w konkretnych branżach, trudno o dobrą pracę z której "można się utrzymać" - ale wtedy nie było często absolutnie żadnej pracy. I nie było emigracji zarobkowej dla każdego kto chce. Baaardzo wielu moich znajomych mieszkało z rodzicami będąc już żonaci i dzieciaci. Biznes był trochę łatwiejszy, to trzeba przyznać: dużo nisz na rynku, ludzie nieobyci z reklamami łykali prawie wszystko co się im podrzuciło. Ale z drugiej strony: nie było tak łatwo jak dziś jechać np. do Niemiec kupić towaru, przywieźć i sprzedawać, nie było tak łatwo o dobrą księgową, nie było łatwo o sekretarkę z angielskim. Było inaczej.

w latach 90-tych bodajże do 99 nie karali za narkotyki można było po szkole normalnie jarać na podwórku z browarem na ławce (pić też można było w miejscach publicznych), no i dobre piguły i dyskoteki były, wszystko legalnie policja się nie wtryniała, to była moja młodość

jesli chodzi o bezrobocie przestępcosc eksplozje biedy rozwarstwienie spoleczn p rzestępczosc to byl koszmar -ale jesli chodzi o stroje muzyke filmy prase seriale popkulture to bylo cudnie -te pierwsze komórki reklamy w tivi

up

Bulls**t. Prawda jest taka, że to były świetne czasy dla ludzi obrotnych i biorących sprawy w swoje ręce a tragiczne dla mułów, którym nic się nie chce i najchętniej mieliby wszystko podetknięte pod nos. Owszem, na studia było b. trudno się dostać i je skończyć, i niewielu ludzi to robiło, ale za to było się potem kimś — jak jeszcze ktoś umiał po angielsku powiedzieć więcej niż ,,heloł aj em poland" zaraz szedł do dobrej roboty, a teraz studiuje każdy i każdy ma z tego wielki siusiak. Jak ktoś się nie dostał, mógł zająć się działalnością gospodarczą — nie było nic, ludzie kupowali wszystko, nawet ze sprzedawania byle czego na bazarze można było nieźle żyć, państwo tak nie przeszkadzało tysiącem podatków i milionem bzdurnych przepisów, w usługach podobnie. Obecnie w sumie nie ma co ze sobą zrobić — studia się nie opłacają, jakikolwiek biznes ma małe szanse na przynoszenie dochodów umożliwiających życie (jak się ma pecha, to nawet przeżycie), wyjazd za granicę — może 1000€ to nie 1500 zł, ale i tak jest się tam na dole hierarchii społecznej, kiepski interes. I właśnie dlatego (no, między innymi) o tamtych czasach ludzie wypowiadają się pozytywnie — to ci, którym się udało. Reszta nie chce zabierać głosu, woli wypić piwo i obejrzeć Trudne Sprawy.

up

buehehehehe. Można sobie idealizować i zmyślać bajki. Nie dla wszystkich Polaków dokonał się wtedy skok cywilizacyjny i przeskok w poziomie życia. Wielu ludziom polepszyło się dopiero po 2000 roku. Ani ustawa Wilczka ani reformy Balcerowicza nie były wcale takimi cudami za jakie uważa je wiele osób. Jedna i druga reforma jest mocno przereklamowana i przeceniana, nie przyniosły one żadnego cudu gospodarczego i nie spowodowały błyskawicznej poprawy sytuacji gospodarczej i materialnej. Masa Polaków nadal klepała biedę i zarabiała grosze. Znam mnóstwo osób którym polepszyło się po 2000 roku, i teraz powodzi im się znacznie lepiej niż w latach 90.

A podobno Polska była taka kolorowa, było już wszystko to co na zachodzie, było już tak zachodnio i nowocześnie. Może punkt widzenia zależy od tego gdzie się wtedy mieszkało.

Na prowincji była wtedy bida z nędzą.

Nie było żadnej biedy było bogactwo jak na zachodzie

Nie było aż tak tragicznie :) Po prostu punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Ci którym dobrze się powodziło, obracali się w kręgu ludzi sukcesu takich jak oni. Nie dostrzegali tego że wielu ludziom w Polsce żyje się źle. Zresztą dziś też nie dostrzegają. Biedota trzymała z biedotą, i o bogatych niewiele wiedziała z własnego doświadczenia.

no i zapomnieliście ze nie było tego podziału na powiaty jak ktoś był z miasta to jak by się na zachodzie urodził przynajmniej ja miałam takie odczucie